Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
επ’ αφορμή της χθεσινής πολύωρης συζήτησης, κρατώ το ακροτελεύτιο του Πρωθυπουργού από την ποίηση του Μανόλη Αναγνωστάκη: «δεν έφταιγε αυτός, τόσος ήταν». Νομίζω ότι η ποίηση έχει αυτή τη μαγεία, να συμπυκνώνει με ελάχιστες λέξεις βαθιά και αποκρυσταλλωμένα νοήματα. Ας μου επιτραπεί μια παράφραση, «τέτοιος ήταν». Και οι δυο αντωνυμίες είναι δεικτικές, έχουν ωστόσο μια ιδιότυπη λειτουργία να γίνονται δηκτικές. Το περιεχόμενό τους να είναι εξ υπαρχής αρνητικό.
Λέω, λοιπόν, ότι «τόσος» ήταν και «τέτοιος» ήταν ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όχι γιατί υπάρχει έλλειμμα πνευματικότητας, αλλά γιατί σε τέτοιο περιβάλλον έζησε.
Ζώντας σε ένα τέτοιο περιβάλλον πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό, δεν μπορεί να αντιληφθεί έννοιες, όπως κοινωνικό μέρισμα, όπως επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης. Είναι «terra incognita» αυτές οι λέξεις για το περιβάλλον μέσα στο οποίο γαλουχήθηκε.
Όταν πάλι αναφερόμαστε στη ρύθμιση περί 120 δόσεων, ο κύριος Μητσοτάκης κατά νου έχει την πρακτική των ρυθμίσεων του «ΚΗΡΥΚΑ ΧΑΝΙΩΝ», όταν για όλο το διάστημα «αβρόχοις ποσίν», περνούσε την οικονομική επιβάρυνση των οφειλομένων και μετακύλυε όλο το βάρος των οφειλών του στην τελευταία δόση για να υπάρχει ανακύκληση και διαιωνισμός του χρέους. Προσφιλής άλλωστε τακτική και με την ρύθμιση των 270 εκατομμυρίων ευρώ των θαλασσοδανείων της Νέας Δημοκρατίας.
Κυρίες και Κύριοι συνάδελφοι,
Βεβαίως η Αντιπολίτευση και τα πολιτικά κόμματα έχουν κάθε λόγο να εστιάζουν την αντιπολιτευτική κριτική τους σε όποιο πεδίο τους ενδιαφέρει και σε όποιο πεδίο εκτιμούν ότι θα έχουν οφέλη πολιτικά και κομματικά.
Όμως, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε και μία πραγματικότητα. Όταν φέρνουμε ένα νομοσχέδιο που αλλάζει τον κοινωνικό χάρτη - γιατί περί τέτοιου πρόκειται, καθώς
ανακουφίζει ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας από τα βάρη των μνημονίων - το να εστιάζετε την αντιπολιτευτικής σας πρακτική στην «Πολακειάδα» και στην «κοτερολογία» είναι απόδειξη της αντιπολιτευτικής σας ένδειας και του πολιτικού αδιεξόδου στο οποίο έχετε περιέλθει.
Θα κλείσω με μια τελευταία αποστροφή. Το ποτήρι το πικρό θα το πιει η Ν.Δ. μέχρι τέλους. Και ξέρετε ποιος θα το κεράσει; Ο ελληνικός λαός στις 26 του Μάη. Ευχαριστώ πολύ.
(δελτίο Τύπου)
