γράφει ο
Βύρων Δημητριάδης
Το ανθρώπινο τέλος έχει αρχίσει τα τελευταία χρόνια να συσχετίζεται με την κλιματική αλλαγή, ενώ πλέον έχει διαπιστωθεί ήδη σχέση μεταξύ της κλιματικής κρίσης και της ψυχικής υγείας.
Η κλιματική κρίση μετεξελίσσεται και σε υπαρξιακή και εμείς καλούμαστε να πενθήσουμε τον κόσμο, τουλάχιστον όπως τον γνωρίζαμε μέχρι σήμερα -γράφει η Δ. Αθανασοπούλου στο “ΨΥΧΑΝΑΛΥΣΕ ΤΟ” των ΝΗΣΙΔΩΝ της “ΕφΣυν” 29/7.
Το πένθος που βιώνουμε όταν χάνουμε το φυσικό περιβάλλον έχει λοιπόν πλέον όνομα: Σολασταλγία.
Ο όρος ανήκει στον φιλόσοφο Γλεν Άλμπρεχτ και περιγράφει τον έντονο ψυχολογικό πόνο που συνδέεται με την περιβαλλοντική καταστροφή που προκαλείται από την κλιματική αλλαγή.
Αν δεν θέλουμε να βυθιστούμε σε οικολογικό πένθος ή να μας καταπιεί το οικολογικό άγχος, θα πρέπει να αναπτύξουμε περιβαλλοντική ενσυναίσθηση. “...Θα χάσουμε τα δάση μας αν δεν τα διαχειριστούμε με έναν τελείως διαφορετικό τρόπο απ' ό, τι κάνουμε μέχρι τώρα…
Απαιτούνται χρηματικοί πόροι και συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα και των αγορών για τον καθαρισμό των δασών…
Χρειαζόμαστε τον ιδιωτικό τομέα, πρέπει να αξιοποιήσουμε την καύσιμη ύλη που έχει συγκεντρωθεί στα δάση εδώ και δεκαετίες, είτε για βιοκαύσιμα είτε για ενέργεια είτε για προϊόντα ξύλου...”, υποστήριξε ο νεοφιλελές υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Θ. Σκυλακάκης μέσω του αμερικανικού δικτύου CNN και επιβεβαίωσε ο Κούλης ως νεοναζιστής Πρωθυπουργός το πλήρες κυβερνητικό σχέδιο στη Βουλή.
Τέτοιου είδους είναι η “περιβαλλοντική ενσυναίσθηση” της οικονομίας της αγοράς και των νεοναζιστικών πολιτικών που έχει ασυναίσθητα αναγνωριστεί ως ακόμη μια κανονικότητα... ενώ… “... Η δασική νομοθεσία, δυστυχώς τα τελευταία 15 χρόνια με αλλεπάλληλες τροποποιήσεις έχει σε μεγάλο βαθμό εξουδετερώσει τη συνταγματική προστασία των δασών.
Μέσα στα δάση επιτρέπεται πλέον κάθε είδους χρήσεις από τουριστικές εγκαταστάσεις και επιχειρηματικά πάρκα μέχρι δεξαμενές αποθήκευσης πετρελαιοειδών, εκπαιδευτήρια, θεραπευτήρια κλπ συμπεριλαμβανομένων και των ανεμογεννητριών...”, επισημαίνει στο “Documento” 30/7 η Μαρία Καραμανώφ αντιπρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας Ε.Τ και Πρόεδρος του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητας. “...Σύμφωνα με το Άρθρο 117 παρ.3 του Συντάγματος -συνεχίζει-, από τη στιγμή που ένα δάσος καεί και κηρυχθεί υποχρεωτικά αναδασωτέο, απαγορεύεται ρητά και κατηγορηματικά η χρήση του για οποιοδήποτε άλλο σκοπό πλην της αναδάσωσης…
Το “εμπόδιο” αυτό ήρθε να άρει η γνωστή απόφαση 2499/2012 του Συμβουλίου της Επικρατείας, η οποία, παρά την κατηγορηματικά αντίθετη διάταξη του Συντάγματος, έκρινε ότι στα αναδασωτέα επιτρέπεται να εγκαθίστανται όχι μόνο ανεμογεννήτριες αλλά και κάθε “έργο το οποίο αποβλέπει στην εξυπηρέτηση ανάγκης με ιδιαίτερη κοινωνική, εθνική ή οικονομική σημασία”...
...Το μέλλον, λοιπόν, για τα δάση της χώρας διαγράφεται ζοφερότερο από ποτέ. Τα δάση μας δεν κινδυνεύουν πλέον μόνο από τις πυρκαγιές, τυχαίες ή μη, ούτε από την ανικανότητα του κράτους για την πρόληψη και καταστολή τους.
Πλήττονται περισσότερο και δη ανεπανόρθωτα από τις δικές μας συνειδητές και καθόλου τυχαίες νομικές επιλογές...”.
Και αναρωτιέσαι: εάν έτσι έχουν τα πράγματα -που έχουν ακριβώς έτσι- προς τι τα περί: “βρισκόμαστε σε πόλεμο”, “πόλεμος κατά της πυρκαγιάς”, “βρισκόμαστε σε πόλεμο με το μέτωπο της φωτιάς” και οι ναζιστικού τύπου συγκρίσεις: “...Αν κάτι επιτέλους μάθαμε από αυτήν την ανείπωτη τραγωδία ήταν να έχουμε τον τρόπο να κάνουμε οργανωμένες εκκενώσεις με ασφάλεια...
Στο Μάτι δεν πέταξε ούτε ένα εναέριο. Σήμερα δεν υπάρχει πυρκαγιά στη χώρα που να μην πετάνε εναέρια...”.
Μάλιστα αναρωτήθηκε παριστάνοντας τον ρήτορα: “...Μα μπορούμε να έχουμε περισσότερα εναέρια μέσα; Αυτά έχουμε, με αυτά πρέπει να δουλέψουμε και είναι ήδη πολλά...”, και παλιά που βγάζουν βλάβες και πέφτουν.
Δύο χρόνια νωρίτερα, από την ίδια θέση στη Βουλή, είχε επιχειρηματολογήσει: “...Το θέμα δεν είναι να δημιουργούμε περισσότερες ΜΕΘ από αυτές που έχουμε τη δυνατότητα να φτιάξουμε, αλλά να μην φτάνουν στο νοσοκομείο οι άνθρωποι...”.
Στο ίδιο μήκος κύματος συντονισμένα τα εξαπτέρυγα του Μαξίμου υποστήριζαν: “...Είναι πεταμένα λεφτά οι ΜΕΘ, άχρηστες μετά την πανδημία”, “περισσότερες Μονάδες ισούνται με περισσότερους θανάτους” (Σκέρτσος, Γεραπετρίτης).
Οι προτάσεις του πρωθυπουργού -γράφει ο Θανάσης Καραμπάτσος (DOC 30/7)- αποτελούν ένα άψογο εγχειρίδιο για μπίζνες με τον δημόσιο τομέα.
Είναι ιδεολογική επιλογή και στρατηγικός στόχος που έχουν κοινωνικό υποστήριγμα στα ανώτατα στρώματα και διαχέονται στα κατώτερα μέσω ιδεολογικών μηχανισμών αποχαύνωσης και αποσιώπησης οποιωνδήποτε επιπτώσεων ή εναλλακτικής λύσης.
Στην πανδημία χάθηκαν πάνω από 37.000 ζωές άδικα. Στα Τέμπη εξαερώθηκαν 57 νέοι ως επί το πλείστον. Αποτέλεσμα;
Γράφτηκαν στο χιόνι και στην άμμο. Το αρχικό σοκ διαδέχθηκε αμέσως το “πάλι καλά που ζούμε”.
Ναι, αλλά ζούμε ενοχικά. Γι' αυτό δεχόμαστε τα ψέμματά του με μια κάποια ανακούφιση -θα έλεγα. Μιλά για “οργανωμένες εκκενώσεις” όταν όλοι γνωρίζουμε πως πρόκειται για το “ο σώζων εαυτώ σωθείτο” - “σχέδιο” που ανατρέπουν πολίτες που αρνούνται τον φιλοτομαρισμό του ατομικισμού του
homo oeconomicus και λειτουργούν εθελοντικά-αλληλέγγυα και είναι αυτοί που οργανώνουν οδούς διαφυγής και περίθαλψης.
Η μόνη “οργάνωση εκκένωσης” που επιχείρησε ο Κούλης ήταν που έστειλε 112 στην 111 πτέρυγα μάχης για να σωθούν 70 F-16.
Και δεν είναι μόνο το 112 αλλά και το 107 των διαπλεκόμενων ΜΜΕ και της κίτρινης προπαγανδιστικής “δημοσιογραφίας” που χρησιμοποιεί.
Ενώ καίγεται η χώρα και καταγράφονται εικόνες από το “Αποκάλυψη Τώρα”, τα μέσα ενημέρωσης δεν βλέπουν, δεν ακούνε, δεν μιλάνε.
Τα κανάλια δεν έχουν ούτε πληροφορίες, ούτε ζωντανές συνδέσεις, μόνο σίριαλ. “...Αρχικά υπήρχε μια προσπάθεια υποβάθμισης του θέματος είτε με τη μη αναφορά του θέματος είτε με περιορισμένη αναφορά.
Αυτό είναι κάτι το οποίο δείχνει σαφώς στράτευση των ΜΜΕ...”, σημειώνει μιλώντας στο “Documento” ο Καθηγητής Πολιτικής Επικοινωνίας στο ΕΚΠΑ Γιώργος Πλειός και
προσθέτει: “...Τα ΜΜΕ δεν λειτούργησαν με στόχο την ενημέρωση του πολίτη αλλά κυρίως με στόχο τη
δημιουργία μιας εντύπωσης ότι το κράτος λειτουργεί, ότι οι υπηρεσίες έκαναν σωστά τη δουλειά τους...
Σε σχέση με το αεροπορικό δυστύχημα είχαμε το γνωστό αφήγημα ότι φταίει πάντα ο άμεσος χειριστής, είτε είναι πιλότος είτε είναι μηχανοδηγός είτε σταθμάρχης.
Οι δομικές αιτίες ποτέ δεν εξετάζονται, αλλά πάντα οι ατομικές. Αυτό δεν είναι τωρινό. Πάντα υπήρχε στα ΜΜΕ, είναι βαθιά ιδεολογικό...”.
Το παλιό εθνικό κράτος, γράφει ο Οικονομολόγος Ηλίας Καροβόλιας στην “ΕφΣυν”29/7, έγινε σήμερα, στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, ένα λειτουργικό failed state: δεν ασφαλίζει και δεν προστατεύει κανέναν.
Επιστρατεύει τη συμμόρφωση και την καθυπόταξη μέσω της καθολικής εντολής. Το σύγχρονο Επιτελικό Κράτος -νεοφιλελεύθερης βιοπολιτικής- συμπυκνώνεται σε μια κανονιστική για την αυτοδιακυβέρνηση του υποκειμένου: “Είσαι ελεύθερος να υπακούς για να σωθείς”.
Υ.Γ. Ο υπ. Προστασίας του Πολίτη και Αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ “πήραν όρκο” ενώπιον της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου ότι οι νέες αστυνομικές ταυτότητες “δεν περιέχουν κανένα δεδομένο που προσβάλλει την ορθόδοξη χριστιανική πίστη”.
