Από τον κ. Βασίλειο Τσιλογεώργη λάβαμε και δημοσιεύουμε την ακόλουθη επιστολή:
«Ο Συνεταιρισμός μας σήμερα λειτουργεί σε μια λογική στασιμότητας. Οι μεν συνέταιροι να παραδώσουν τις ελιές και να πάρουν το λάδι, το δε Δ.Σ να διαχειρίζεται την στενή λειτουργία του συνεταιρισμού προκειμένου να παραδώσει το λάδι στους συνεταίρους κάνοντας και κάποια έργα βιτρίνας.
Όχι φίλοι συνέταιροι όλα τα παραπάνω είναι λίγα και χωρίς προοπτική και φωτεινό μέλλον. Γνωρίζω ότι βρισκόμαστε σε μια περίοδο όπου στο κέντρο της προσοχής μας δεν είναι ο άνθρωπος αλλά το ατομικό μας κέρδος..
Μας κέρδισε η ρήση ''άνοιξε μάτια να φας κομμάτια ή δούλεψε να φας και κλέψε να έχεις" όμως από αυτή την χαβούζα πρέπει να φύγουμε. Το Δ.Σ του συλλόγου πρέπει να προσέξει και να αλλάξει τακτική στα παρακάτω ζητήματα.
Ο τρόπος διάθεσης των ελαιοραβδιστικών δεν ήταν σωστός αλλά επιλεκτικός, λάθος που δεν ενώνει αλλά διαιρεί. Οι ζυγαριές με το ηλεκτρονικό σύστημα δεν συνεργάζονται τίμια, κάπου υπάρχει πρόβλημα διορθώστε το, για αυτό πολλές φορές είσαστε αναγκασμένοι να μας λέτε διάφορες παπαρδέλες.
Τα προβλήματα του συνεταιρισμού είναι πολλά και σοβαρά. Το κόστος παραγωγής, τα ελαιοραβδιστικά μείωσαν λίγο το κόστος, αυτή είναι μια καλή αρχή, όμως πρέπει να ανεβάσουμε την ποιότητα και την ποσότητα.
Η πρωτοβουλία του Δ.Σ να δοκιμάσουμε το αγουρέλαιο πρέπει να θεωρηθεί σωστή. Φίλοι συνεταίροι, ο συνεταιρισμός δεν είναι κερδοσκοπική επιχείρηση.
Η συμμετοχή μας δεν είναι μετοχική, οι μερίδες είναι όλες ίσες και ας μην νομίζει κανείς ότι αν φύγει θα πάρει κάποια χρήματα. Τις ορφανές μερίδες η γενική συνέλευση μπορεί να τις διαγράψει.
Το κέρδος στον αγρότη δεν θα έρθει από τις κάθε τόσο αυξήσεις του προϊόντος αλλά από την πτώση του κόστους, την ποιότητα, την αύξηση της ποσότητας και την διάθεση του προϊόντος απευθείας από τους συνεταιρισμούς.
Έτσι μόνο θα μπορέσουμε να πάρουμε το κέρδος που κλέβουν οι μεταπράτες και οι αεριτζήδες.
Όλα όμως τα παραπάνω δεν μπορεί να τα κάνει ένας συνεταιρισμός, αυτά μπορούν να τα κάνουν όλοι οι συνεταιρισμοί της Θάσου μαζί, αυτό όμως χρειάζεται επιμονή και χρόνο.
Ας κάνουμε όμως την αρχή, να ρίξουμε τον σπόρο και αργά ή γρηγορά θα φυτρώσει. Αλλιώς θα πάθουμε ότι έπαθαν οι αγρότες του θεσσαλικού κάμπου. Βγαίνουν και κλείνουν το δρόμο μια φορά το χρόνο και τους δίνουν ένα κουλούρι και γυρίζουν στα χωράφια τους, και του χρόνου πάλι τα ίδια.
Φίλοι συνεταιριστές, το κράτος χαρίζει δανεικά και αγύριστα στους βιομηχάνους και στους εφοπλιστές θαλασσοδάνεια για να φουσκώνουν οι τσέπες τους, οι δικές μας γιατί δεν φουσκώνουν;
Ζητάμε βοήθα να παράγουμε καλύτερα προϊόντα και να παίρνουν και τα δανεικά τους πίσω.
Αχ και να ήτανε δικές μας οι κυβερνήσεις που ψηφίζουμε!
