**«Ο Τσίπρας στις προγραμματικές δεν είπε τίποτα για το τάδε θέμα ή για το δείνα πρόβλημα»… Άκουσα πολλά, μερικά από τα οποία ήταν και αστεία. Ο καθένας ήθελε να ακούσει και κάτι. Άκουσα όμως και πράγματα που ειπώθηκαν για πρώτη φορά από πρωθυπουργό αυτής της χώρας (μετεκλογικά) κι αυτό μου αρκεί.
**Έπρεπε να περάσουν 70 χρόνια για να βγει ένας πρωθυπουργός και από το βήμα της Βουλής να μιλήσει για το κατοχικό δάνειο και τις πολεμικές αποζημιώσεις.
**Ζαλίστηκα από το ύψος των περιστάσεων. Ο Τσίπρας καταχειροκροτείται. Όσο και να διαφωνείς με την πολιτική μιας κυβέρνησης, με κάτι τέτοιες θέσεις πρέπει να συμφωνείς – και να χειροκροτείς. Από τα (κυρίως άδεια) έδρανα της ΝΔ δεν υπήρξε χειροκρότημα. Αυτοί μάλλον δεν θέλουν τις αποζημιώσεις. Η Σαμαρική ΝΔ συνεχίζει να μην χαλάει τον ύπνο της γερμανικής κυβέρνησης. Αναρωτιέται γιατί εμφανίστηκε ο Καραμανλής στη Βουλή χωρίς γραβάτα (!) ή γιατί εμφανίστηκε και ο 97χρονος Μητσοτάκης (!!) που πήγε κάθισε ακριβώς αριστερά από τον Τσίπρα.
**Καταλαβαίνω όμως τη ΝΔ. Όχι το ότι κάποιοι εκεί δεν αντιλήφθηκαν / αποδέχθηκαν την ήττα, αλλά το ότι έχουν «βραχυκυκλώσει» από τον πατριωτισμό που εκπέμπει μια αριστερή κυβέρνηση. Η ομιλία Τσίπρα το βράδυ της Κυριακής στις προγραμματικές δηλώσεις, πρέπει να διδάσκεται για να καταδεικνύει την διαφορά μεταξύ πατριωτισμού και εθνικισμού.
**Βέβαια η ΝΔ βρήκε να κάνει κριτική. Χλεύασε και ειρωνεύτηκε τη συναισθηματική φόρτιση Τσίπρα, τη φωνή του που «έσπασε» και τα μάτια του που βούρκωσαν. Αυτό δεν τους άρεσε.
**Προσωπικά, προτιμώ έναν 40άρη πρωθυπουργό που δακρύζει από εθνική περηφάνεια κι επειδή αισθάνεται την ιστορική ευθύνη του. Που θυμίζει σε έναν ολόκληρο λαό πώς είναι να κλαις από περηφάνεια. Είναι προτιμότερος από έναν πρωθυπουργό συμβιβασμένο στα πάντα, που επί δυόμιση χρόνια ήταν βαρύμαγκας στο εσωτερικό της χώρας αλλά «βαρούσε προσοχές» στη Μέρκελ και τον συρφετό των Ευρωπαίων εκπροσώπων των τσακαλιών των τραπεζών.
**«Στην διαπραγμάτευση που επιτέλους ξεκίνησε, η Ελλάδα καταθέτει προτάσεις. Δεν δέχεται εντολές» είπε ο Τσίπρας. Και δεν συγκινείται ο κόσμος από τα λόγια του, αλλά από τις πράξεις των πρώτων 10 ημερών της κυβέρνησης. Ο κόσμος σήκωσε κεφάλι, αισθάνθηκε υπερήφανος, έδιωξε τον φόβο. Οι πάντες έχουν άγνοια για το τι θα συμβεί με τη διαπραγμάτευση αλλά τουλάχιστον δεν αισθάνονται ανθρωπάκια. Μίλησα με πολλούς ανθρώπους που προεκλογικά πολέμησαν τον ΣΥΡΙΖΑ και διαφώνησαν σχεδόν 100% σε επίπεδο πολιτικών θέσεων. Αυτοί οι άνθρωποι σήμερα παραδέχονται ότι η νέα κυβέρνηση τα πάει καλά. Υπάρχουν βέβαια και οι ακραία νεοφιλελεύθεροι, αυτοί που προβλέπουν και συνάμα παρακαλούν να έλθει το απόλυτο χάος και ο πανικός, για να «δικαιωθούν» οι θέσεις τους. Αυτούς τους λυπάμαι. Όχι επειδή είναι ανθέλληνες αλλά επειδή δεν ξέρουν να υπηρετούν το δικό τους συμφέρον. Κοινώς: είναι βλάκες. Και η βλακεία, ως γνωστόν, ανίκητη. Είναι αυτοί που αν βρεθούν σε καμιά συζήτηση με ξένους, πρώτοι αυτοί θα δυσφημίσουν την Ελλάδα και τους Έλληνες. Και, ναι, τους λυπάμαι.
**Όπως λυπάμαι τον Σαμαρά (και όποιον τον υποστήριζε) που ενώ του έδιναν εξάμηνη παράταση στο πρόγραμμα για να πάει σε εκλογές, εκείνος επέμεινε σε δίμηνη παράταση, ξέροντας ότι θα χάσει τις εκλογές και ελπίζοντας να κάνει δύσκολο το έργο της νέας κυβέρνησης. Μιλάμε για «πατριώτη», όχι αστεία.
**Βέβαια γελάω και με τις αντιδράσεις των άλλων κομμάτων και κυρίως του ΠΑΣΟΚ που μεταξύ άλλων είπε για τις προγραμματικές θέσεις Τσίπρα ότι είναι «γενικολογίες, χωρίς ψαχνό». Το μυαλό του Βενιζέλου εκεί… στην κουτάλα. Και φυσικά όταν δεν ξέρεις πότε να σωπαίνεις, φαντάζεις όλο και πιο γελοίος (και ένοχος;).
**Ένας ολόκληρος λαός έχει σηκώσει κεφάλι και οι εκπρόσωποι της πλουτοκρατίας και του παλαιοκομματικού συστήματος παραμιλάνε, μην μπορώντας να δώσουν εξηγήσεις. Προφητεύουν καταστροφές και ετοιμάζονται να βάλουν τρικλοποδιές. Και την ίδια ώρα η Ελλάδα αφυπνίζει τους λαούς όλης της Ευρώπης.
**Δεν ξέρω που θα μας βγάλει όλο αυτό. Το ένστικτό μου λέει ότι θα νικήσει ο λαός και μαζί του και οι λαοί της Ευρώπης. Ότι νικάμε ήδη.
**Για ένα πράγμα είμαι σίγουρος: αν κάνουμε ως λαός πίσω, τότε θα μας λιώσουν.
