γράφει ο
Βύρων Δημητριάδης
«… Δημοκρατία δεν είναι μόνο το δικαίωμα ψήφου στις εκλογές… είναι και τα ανθρώπινα δικαιώματα, οι ελευθερίες των πολιτών, οι περιορισμοί της κρατικής παρέμβασης… είναι η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης που τα κράτη - μέλη της Ε.Ε. – μαζί και της Ελλάδας – την χειραγωγούν με αποτέλεσμα να μην την εμπιστεύονται οι πολλοί…
Έτσι ναρκοθετείται το δημοκρατικό πολίτευμα, είναι μία βραδυφλεγής βόμβα στα θεμέλια της δημοκρατικής ομαλότητας και σταθερότητας… το σύστημα – της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας – έχει απολέσει την νομιμοποίηση του…,» δήλωσε ο Κώστας Καραμανλής (όχι ο υπεύθυνος του εγκλήματος των Τεμπών) ο πρώην πρωθυπουργός δημοσιοποιώντας τις ανησυχίες του.
Αν και κάποιοι μίλησαν για εσωκομματική σύγκρουση μεταξύ φιλελεύθερων και νεοφιλελεύθερων αγνοώντας, ή ξεχνώντας, την ιστορική πραγματικότητα ότι Δημοκρατία και φιλελευθερισμός δεν μπορούν να συνυπάρξουν, ωστόσο, τα γεγονότα αποδεικνύουν τον φόβο που διακατέχει Καραμανλήδες και Μητσοτάκηδες – φόβος που αναγκάζει να λειτουργούν ενστικτώδικα: «…Ένας από τους καθηγητές μου είπε αν έχεις το δικαίωμα του λόγου, έχεις το καθήκον να ακούσεις…» είπε εμπλέως μουσουλμανικής οίησης ο Κ. Μητσοτάκης (!) – στην συζήτηση με τον Πασκάλ Μπρυνκέρ – αποκαλύπτοντας ότι ακόμη και την ειδοποιό διαφορά μεταξύ ανθρώπου και ζώου που πρώτος τοποθέτησε ο Αριστοτέλης («ζώον λόγον έχον») στον λόγο, ο Μητσοτάκης τον αντιλαμβάνεται ως ένα ακόμη από τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη που χρησιμοποιούν οι νεοφιλελέδες για να παίρνουν απαρατήρητα το νεοναζισμό: Ο Κ. Μητσοτάκης (!) έχει αποδείξει κατ’ εξακολούθηση ότι δεν «ακούει» τη Βουλή ως αυτός που αποφασίζει – με την απόφαση να μην μπαίνει σε κρίση. Όμως, τι ακριβώς φοβούνται; Μα, θέλει και ερώτημα; Φοβούνται τον «λαϊκισμό»! Όχι του ΣΥΡΙΖΑ.
Φοβούνται το κίνημα που έχει φέρει στην εξουσία τον ΣΥΡΙΖΑ: το κοινωνικό κίνημα των «αγανακτισμένων», των πλατειών την «πεζοδρομιακή δημοκρατία», όπως τους αποκάλεσε ο Μητσοτάκης.
«…Η σφοδρότητα της παλινόρθωσης μετά το 2019 τα σάρωσε όλα γράφει ο Ν. Ξυδάκης (ΕφΣυν 9/11) – τέτοια ήταν (είναι) η λύσσα του παλαιού καθεστώτος για την κοινωνική αναταραχή του 2011 – 2015, τέτοιο το μίσος, ώστε έδρασε και δρα σαν συνέχεια των αποικιοκρατικών μνημονίων, σαν τρόικα εσωτερικού, υπό αναλογίες: σαν μια πινοσετική νεοφιλελεύθερη αντιμεταρρύθμιση μετά τη δολοφονία του Αλιέντε, που έδειξε σε πλανητική κλίμακα ότι ο σοσιαλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο δεν ήταν ανεκτός. Στην περίπτωση μας για να μην επαναληφθεί η ανυπακοή του 2011 – 15, για να εμπεδωθεί ο αποικιοκρατικός νεοφιλελευθερισμός της Ε.Ε, για να μείνει πυροτέχνημα ο ριζοσπαστισμός που αναλαμβάνει ιστορική ευθύνη…» όπως γράφει ο Κώστας Δουζίνας, καθηγητής φιλοσοφίας του Δικαίου στο πανεπιστήμιο του Λονδίνου, στο άρθρο του «περί άμεσης Δημοκρατίας» (ΕφΣυν 29/10)
«… Σε εμάς, οι «αγανακτισμένοι» δίπλα στην αθηναϊκή Πνύκα επανέφεραν στο πολιτικό προσκήνιο μία νέα αλλά και την παλιότερη μορφή άμεσης δημοκρατίας… Ένα λαϊκό «εμείς» αναδύθηκε το 2011 και οδήγησε στο 2015. Αυτό το «εμείς» λειτουργεί ως συντακτική εξουσία, δύναμη που αναπαράγει την κοινωνική ύπαρξη και αλλάζει τους πολιτικούς συσχετισμούς. Οι καταληψίες του Συντάγματος ήταν ο ενεργός δήμος που έπαιρνε τη ζωή στα χέρια του και προεικόνιζε απαραίτητες θεσμικές αλλαγές για το βάθεμα της δημοκρατίας…
Το μίσος των ελίτ κατά των αγανακτισμένων δεν κρύβεται ακόμη και σήμερα. Γιατί έδειξαν τον τρόπο με τον οποίο και η πιο σταθερή ισορροπία δυνάμεων μπορεί να ανατραπεί. Κανονιστικό θεμέλιο της άμεσης δημοκρατίας αποτελεί η αρχή της δημοκρατικής αυτονομίας και της λαϊκής κυριαρχίας στην ελευθερία και την πολιτική ισότητα. Οι πολίτες είναι ηθικά και νομικά ίσοι και, δεύτερον θεωρούνται ικανοί να δρουν αυτόνομα, δηλαδή να αποφασίζουν μόνοι τους και να δίνουν το νόμο στον εαυτό τους. Η άμεση δημοκρατία αποτελεί μορφή άμεσης συμμετοχής των πολιτών στην λήψη δημοκρατικών αποφάσεων…
Η άμεση δημοκρατία υποστηρίζεται από την συμμετοχική και την διαβουλευτική θεωρία της πολιτικής φιλοσοφίας. Η πρώτη υποστηρίζει την εισαγωγή θεσμών άμεσης δημοκρατίας και στο αντιπροσωπευτικό και το κοινωνικό επίπεδο. Από τα δημοψηφίσματα, τη δυνατότητα ανάκλησης βουλευτών και την λαϊκή απόρριψη νόμων μέχρι τις αυτοδιοικητικές λαϊκές συνελεύσεις σε συνοικίες και τις ενεργειακές κοινότητες…
Για τη «διαβουλευτική» θεωρία η δημοκρατία δεν είναι απλά μηχανισμός πρόσθεσης ψήφων και επιλογή ελίτ.
Αντίθετα, βασική λειτουργία της είναι η καλλιέργεια της πολιτικής κρίσης των πολιτών με την θεσμοποίηση διαδικασιών στοχασμού και αναστοχασμού περί των κοινών. Η ιδεολογία από την οποία όλοι ξεκινάμε μπαίνει έτσι σε διάλογο και δημιουργεί την έννοια του κοινού καλού.»
Στην πλατεία Συντάγματος χιλιάδες άνθρωποι συμμετείχαν καθημερινά στη λαϊκή συνέλευση. Όσοι ήθελαν να μιλήσουν έπαιρναν έναν αριθμό και καλούταν στο βήμα εφόσον ο αριθμός τους κληρωνόταν.
Στις τοποθετήσεις περιλαμβάνονταν θέματα πολιτικής και ιδεολογίας, νέοι τρόποι αντίστασης και αλληλεγγύης, εναλλακτικές λύσεις τα καταστροφικά μέτρα της θανατοπολιτικής των μνημονίων καθώς και οργανωτικά ζητήματα. Οι λεπτομερείς, ενημερωμένες και στοχαστικές συζητήσεις διέλευσαν την γνωστή κοινοτυπία, ότι τα περισσότερα δημόσια ζητήματα είναι υπερβολικά τεχνικά για τους καθημερινούς ανθρώπους και πρέπει να αφήνονται στους ειδικούς. Η συνειδητοποίηση ότι ο δήμος διαθέτει περισσότερο συλλογικό νου από οποιονδήποτε ηγέτη, καταστατική πεποίθηση της κλασικής αγοράς, επέστρεψε στην Αθήνα.
Η δημοκρατία εγκατέλειψε την τυπική εκδοχή της ως μέθοδος εκλογής αντιπροσώπων και έγινε τρόπος ζωής. Οι «αγανακτισμένοι» έδειξαν ότι η κοινοβουλευτική δημοκρατία πρέπει να συμπληρωθεί με την άμεση εκδοχή της.
Κατατρομοκρατημένος όπως είναι ο Μητσοτάκης (!) μπροστά στον κίνδυνο επαναδραστηριοποίησης του κοινωνικού κινήματος των πλατειών αντιδρά ενστικτώδικα ως παγιδευμένους Φυρερίσκος:
«… Πρόγραμμα 650 εκατ. ευρώ Για τον εξοπλισμό της ΕΛΑΣ (καθημερινή 13/11)… Εξοπλιστικό πρόγραμμα με προϋπολογισμό που αγγίζει τα 650 εκατομμύρια «τρέχει» το Υπουργείο ΠΡΟ.ΠΟ. μέσω του ΤΑΙΠΕΔ. Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα προγράμματα του είδους το οποίο χρηματοδοτείται κυρίως από εθνικούς πόρους: τα 429 εκατ. από τα συνολικά 650 εκατ. προέρχονται από τα εθνικά ταμεία…» Που βρήκαν τα 429 εκατ. ευρώ τα εθνικά ταμεία; αναρωτιέται ο Έλληνας πολίτης που συμμετέχει και διαβουλεύεται.
«…Το Δημόσιο «κλέβει» τον κουμπαρά των συντάξεων… Έλλειμμα πάνω από 1 δις ευρώ έχει ο κουμπαράς αλληλεγγύης γενεών από μη καταβληθείσες οφειλές του Δημοσίου και των ταμείων. Η εισφορά αλληλεγγύης, που επιβάλλεται στις συντάξεις άνω των 1.400 ευρώ, ένας από τους δύο λογαριασμούς του ΑΚΑΓΕ (Ασφαλιστικό Κεφάλαιο Αλληλεγγύης Γενεών), δεν αποδίδεται στον «κουμπάρα» των συντάξεων και τις νέες γενεές και δεν υπάρχει καμιά λογιστική παρακολούθηση από τα αρμόδια όργανα… επισημαίνει έκθεση του Ελεγκτικού Συνεδρίου της 11/11/24… (ΕφΣυν 15/11)
Όπως πάντα, τα Σώματα Ασφαλείας – δηλαδή της Βίαιης καταστολής και το Δικαστικό Σώμα – δηλαδή την τιμωρία – ενισχύουν οι οικονομικοί δολοφόνοι – δηλαδή οι νεοφιλελέδες πολιτικοί που βρίσκονται στην υπηρεσία των Αγορών.
