γράφει ο
Γιώργος Καρανίκας
Κάποτε μας πίκρανες πολύ και δεν σου το συγχωρούσαμε, ίσως γιατί κι εσύ περνούσες μια μαύρη περίοδο…
Αλλά μόλις έσκασες στο κουτί, μας έκανες όχι μόνο να γελάσουμε, αλλά και να αναφωνήσουμε …ιδού η αντιπολίτευση, μέσω της σάτυρας.
Αντιπολίτευση σκληρή την ώρα που η αξιωματική αντιπολίτευση σπαρασσόταν σε ένα άθλιο από πάσης απόψεως ντιμπέιτ...
Χαλάλι σου γιατί τελικά σήμερα στην χώρα μας όπου οι πολίτες στην πλειοψηφία τους με το ζόρι κανονίζουν το μάρκετ, τα τρέχοντα ρεύμα και νερό, αλλά και τα ενοίκια, κάποιοι χαρτογιακάδες και τακτοποιημένοι υπάλληλοι με το χρήμα του δημοσίου, παίζουν πολιτικό τάβλι πάνω στο κεφάλι μας και γελάνε, λέγοντας …εις υγείαν των κορόϊδων!
Θα πει κανείς ότι μπορεί ένας διασκεδαστής ή καλλιτέχνης που ασκεί την σάτυρα και την μαστορεύει να αλλάξει τα πράγματα;
Μπορεί να τα γαργαλήσει, να τα σπρώξει ώστε να σηκωθούμε από τον καναπέ που μας έχει κάνει …πολιτικά παχύσαρκους και να ζήσουμε κάνοντας μια προσπάθεια να αλλάξουμε την χαλασμένη πραγματικότητά μας.
Ναι τελικά φαίνεται ότι ο έχει ο Λάκης Λαζόπουλος… Ποιο; Το να κατέχει την πατέντα του διασκεδαστή από χρόνια πολλά. Από νεαρός της δεκαετίας του ’90 «Μήτσος» μέχρι τώρα μεσόκοπος ή αν θέλετε κωλόγερος σαν κι εμάς - ετών 68 πια- απλώς Λάκης…
Πρώτη φορά μετά πολλά χρόνια, παρών. Όμως ακόμα και η πρώτη φορά επανάληψη είναι… Κι αν όλα έχουν ειπωθεί πρέπει να ξαναειπωθούν με τρόπο να φαίνονται οι πληγές. Κι αυτό έκανε ο Λάκης!
Επέστρεψε το Αλ Τζαντίρι Νιούς και πρόσφερε γέλιο (και σκέψη για δάκρυ) στο τηλεοπτικό κοινό, που και θλιμμένο δεν το λες…
Το βράδυ της Τετάρτης μάλιστα είχε να επιλέξει ανάμεσα σε τρεις χιουμοριστικές εκπομπές για να αλλάξει το θυμικό της καθημερινότητας του.
Από τη μια οι κεκμηκότες «Αρβύλες», που κι αυτοί ακόμα, από τη σχεδόν μιας ώρας εκπομπής, ενός λεπτού χαμόγελο θα το στραγγίξουν· κι από την άλλη το Ντιμπέιτ των Τεσσάρων, που Σύριζα το βράδυ της περασμε΄νης Τετάρτης πέρασε από το να είναι μια θλιβερή ιλαροτραγωδία αν δεν ακουγόταν ο αφελής λόγος του καλού ηθοποιού, αμφιλεγόμενου- όμως- πολιτικού Απόστολου Γκλέτσου με τις θεωρίες του για μπαταρίες, ανεμογεννήτριες, πόρνες και τα λοιπά και τα λοιπά…
Την ίδια ώρα ο Στέφανος Κασσελάκης έδινε στην δημοσιότητα την λίστα με τα πιθανά ονόματα του κόμματος που δημιουργεί για να φτιάξει ο μάστορας τα λογότυπα και από την άλλη η Κυβέρνηση να προσπαθεί μέσα στο Μαξίμου να εγκλωβίσει τον Δένδια για πρόεδρο (επίτηδες δεν γράφω τον Πρόεδρο με κεφαλαίο Π, γιατί κάποιοι το κατάντησαν πεζό) που αν τελικά δεχθεί… θα αποδειχθεί κι αυτός κότα όπως και ο Τζίτζι…
Την ίδια ώρα τα τρολ στα υπόγεια σαν αρούρια προσπαθούσαν να κοντύνουν τον Σαμαρά για τον δρόμο που πήρε, ενώ αποφασίστηκε λέει να βγάλουν στην βεράντα το τρίο της παλαι ποτέ ομάδας του Καρατζαφέρη να μας λέει τα κάλαντα για το πόσο καλά τα πάει ο Κυριάκος και η Κυβέρνηση!
Ιλαρότης σε βαθμό πολιτικού κακουργήματος!
Κι από την άλλη ο Λάκης να ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες κωμικές εκπομπές. Γιατί; Διότι εκτός από τις συνηθισμένες ατάκες του, τα παρωχημένα ανέκδοτα (όχι την Τετάρτη για γριές και αέρια του κατωτέρου πεπτικού συστήματος δεν μίλησε…), τα τυποποιημένα πια αστεία με τους ατακαδόρους των λαϊκών αγορών και τον σχολιασμό τηλεοπτικών σποτ, έκανε και σκληρή αντιπολίτευση! Ναι, ναι!
Με εκείνες τις λέξεις-φίδια που δαγκώνουν, με εκείνες τις ατάκες-σαύρες που τρέχουν με ταχύτητα ξεχωριστή και με θαυμαστή προσαρμοστικότητα αλλάζουν χρώμα κάθε φορά κατά τη συμφέρουσα φύση των πραγμάτων, και τελικώς αλλάζουν νόημα, μέσω του οποίου και διαφεύγουν…
Μπράβο στον γελωτοποιό των Ελλήνων που άγγιξε το ευαίσθητο θέμα των Τεμπών με καίρια σχόλια όπως:
«Περίμενε η Καρυστιανού μια ζωή να χάσει το παιδί της για να εκθέσει την Ελλάδα παγκοσμίως»… Μπράβο που προσκάλεσε στο στούντιο του παλιού Διογένη, (εκεί που παλιά γλεντούσε το βαθύ ΠΑ.ΣΟ.Κ. υπό τη… διαιτητική μπαγκέτα του Στέλιου Λανδράκη...) εποχικούς πυροσβέστες να «ανάψουν φωτιές» στον Κικίλια, μπμπράβο που κατακεραύνωσε τα κυβερνητικά έργα και τις ημέρες ενός εν δυνάμει απόλυτου μονάρχη-πρωθυπουργού.
Και ένα αγωνιώδες ερώτημα που τίθεται συχνά στους σκεπτόμενους της εποχής μας: ωφελεί η σάτιρα;
Ναι, ωφελεί, όταν γίνεται σωστά και ο Λάκης την τέχνη την γνωρίζει. Ωφελεί όπως ένα κερί που ανάβουμε μπαίνοντας ταπεινά σε ένα ρημαγμένο ξωκλήσι που του ‘χουν φύγει όλοι του οι Άγιοι…
Ωφελεί η κριτική στα κυβερνητικά δρώμενα όταν γίνεται σωστά. Και ο Λάκης – υστερόβουλα, ευνοιοκρατικά, οπορτουνιστικά θες- την κάνει σωστά την κριτική.
Γιατί αυτός ήταν πάντα ο Λάκης: χάιδευε ευαίσθητες χορδές στο θυμικό των θεατών του κι ας μην πίστευε ή έπραττε το παραμικρό από όσο διακήρυττε εν είδει σάτιρας…
