γράφει ο
Κώστας Παπακοσμάς
Στο όμορφο νησί της Ύδρας την 3η Μαΐου του 1925 υπεγράφη το Προεδρικό Διάταγμα για την επέκταση της πόλης της Καβάλας.
Προς τα βόρεια και δυτικά στο δρόμο που ένωνε την Καβάλα με την Δράμα στην περιοχή «Αμπελόκηποι». Εκεί θα γίνονταν η εγκατάσταση των παλαιών κατοίκων της Καβάλας που ήταν άστεγοι.
Με τον όρο όμως να κατασκευάσουν οι ίδιοι και μάλιστα σύντομα τις οικίες τους. Ο Παύλος Κουντουριώτης, πρώτος πρόεδρος της νεοσύστατης Ελληνικής Δημοκρατίας και απελευθερωτής της πόλης το 1913, αφού ήταν ο Στόλαρχος του Πολεμικού Ναυτικού, στην ουσία επικύρωνε την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου της πόλης που είχε ληφθεί, μερικούς μήνες πριν για την αραίωση της πόλης για λόγους ευπρέπειας και υγείας.
Θυμίζω ότι η Καβάλα από τον Σεπτέμβριο του 1922 και μέχρι τα τέλη του 1924 δέχονταν αλλεπάλληλα κύματα προσφύγων από τις Πατρίδες της Ανατολής. Η κατάσταση, στο στεγαστικό, ήταν απελπιστική.
Οι πρόγονοι μας έμεναν στις καπναποθήκες, σε σκηνές στο λιμάνι και όπου αλλού μπορούσαν να βρουν κατάλυμα για τις οικογένειες τους. Το διάταγμα υπογράφει και ο υπουργός επί των Εσωτερικών Γεώργιος Κονδύλης, που αργότερα διετέλεσε και βουλευτής Καβάλας.
