γράφει ο
Γιώργος Καρανίκας
Εμφορούμενος από πατριωτικά συναισθήματα επαναλαμβάνω την φράση που είπε ο ηθοποιός Στέφανος Στρατηγός όντας στην ταινία ΟΧΙ διοικητής στο Οχυρό Ρούπελ προς τους Γερμανούς που πήγαν να κάμψουν την αντίσταση των ηρωικών μαχητών!
Έκτοτε αυτή η φράση ατόνισε μια και περάσαμε από διαδοχικές ενδοτικές κυβερνήσεις απέναντι σε ότι ήθελαν να μας επιβάλλουν οι φίλοι σύμμαχοι, αλλά και οι δύστροποι γείτονές μας…
Να θυμίσουμε για την ιστορία ότι στην πραγματικότητα ο υπερασπιστής του Ρούπελ και ήρωας του 1940, ήταν ο ταγματάρχης Γεώργιος Δουράτσος…
Ο διοικητής του οχυρού που με το θρυλικό «τα οχυρά δεν παραδίδονται, καταλαμβάνονται» έδωσε το στίγμα της γενναίας ελληνικής αντίστασης.
«Στο εξής δεν θα λέμε ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες, αλλά ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες», το είπε δεν το είπε ο Τσόρτσιλ, η ουσία του παραμένει και αποδεικνύεται από κάτι απίστευτες ιστορίες θάρρους και αγνού πατριωτισμού σαν τις περιπέτειες του Οχυρού Ρούπελ.
Ως σύγχρονος Λεωνίδας, ο διοικητής του οχυρού Γεώργιος Δουράτσος αρνείται να υποκύψει στον εχθρό, αρνείται να υπακούσει στο φιρμάνι για παράδοση που φτάνει στα αυτιά του και εκτοξεύει ένα «μολών λαβέ» που θα έκανε υπερήφανους τους αρχαίους Σπαρτιάτες για την πορεία του νεοελληνικού έθνους.
Αυτός βέβαια δεν είχε 300 άντρες, είχε μερικούς παραπάνω ταλαιπωρημένους και μπαρουτοκαπνισμένους στρατιώτες, που πολέμησαν ωστόσο με τέτοια ψυχή που ο άθλος τους θα σφράγιζε τις περιπέτειες των ναζί στον τόπο μας και θα προοιώνιζε τη λυσσαλέα αντίσταση των Ελλήνων στα μήκη και τα πλάτη της επικράτειας.
Η αντίσταση του Οχυρού Ρούπελ στα ελληνο-βουλγαρικά σύνορα έμεινε στην Ιστορία σαν παραμύθι, ένας λαϊκός θρύλος που μεταφέρθηκε από γενιά σε γενιά στέλνοντας στο πάνθεο των ηρώων τους απλούς φαντάρους και τον διοικητή τους που υπερασπίστηκαν με αυτοθυσία την πατρίδα.
H γερμανική επίθεση εκδηλώνεται τα ξημερώματα (5:15 π.μ.) της 6ης Απριλίου 1941, όταν τα γερμανικά στούκας βομβαρδίζουν το στρατηγικής σημασίας οχυρό αλλά και το Κέντρο Αντίστασης Καπίνας.
Εκμεταλλευόμενοι μάλιστα την ανωμαλία του εδάφους, οι εισβολείς φτάνουν δίπλα από το οχυρό, σε απόσταση 200 περίπου μέτρων.
Η κατάληψή του φαντάζει απλή υπόθεση, αν και οι υπερασπιστές δεν έχουν πει την τελευταία τους λέξη. Και κόντρα σε κάθε πρόβλεψη και σε πείσμα μεγάλο της Ιστορίας, αποκρούουν όλες τις επιθέσεις του γερμανικού συντάγματος!
Οι μάχες ήταν σφοδρές και συνεχίζονται για μέρες.
Στις 9 Απριλίου το οχυρό βομβαρδίζεται βαριά από αέρα και έδαφος και στις 5:00 το απόγευμα οι Γερμανοί απαιτούν τη συνθηκολόγηση των υπερασπιστών.
«Τα οχυρά δεν παραδίδονται. Καταλαμβάνονται», απαντά ο ταγματάρχης που δεν καταλαβαίνει από τέτοια.
Αυτός και οι άντρες του είναι αποφασισμένοι να δώσουν και τη ζωή τους ακόμα για να κρατήσουν το Ρούπελ. Και απ’ ό,τι φαίνεται, το εννοούσαν.
Παρά τον βαρύ βομβαρδισμό μάλιστα, οι οπλίτες του Δουράτσου μοιάζουν να το διασκεδάζουν, καθώς οι επιθέσεις του εχθρού αποκρούονται με μικρές απώλειες.
Οι γερμανοί αγγελιοφόροι επανέρχονται και ενημερώνουν τον ταγματάρχη πως ο αγώνας του είναι μάταιος, καθώς έχει ήδη υπογραφεί η συνθηκολόγηση στη Θεσσαλονίκη μεταξύ του διοικητή του Τμήματος Στρατιάς Ανατολικής Μακεδονίας, αντιστράτηγου Μπακόπουλου, και του διοικητή της 2ης Γερμανικής Τεθωρακισμένης Μεραρχίας, αντιστράτηγου Φάελ.
Ο Δουράτσος αρνείται και πάλι: «Εμείς διαταγές δεχόμαστε μόνο από τους ιεραρχικά προϊσταμένους μας και ο αγών θα συνεχιστεί. Πάσαν δέ απόπειρα προσεγγίσεως του οχυρού θα συντριβεί».
Κι έτσι με τους άντρες του είναι έτοιμος να συνεχίσει τη λυσσαλέα αντίσταση στη ναζιστική λαίλαπα που κατέβαινε γοργά από τη Βουλγαρία.
Οι Γερμανοί κατάλαβαν ότι το να σπάσουν τη γραμμή του Ρούπελ ήταν ασύμφορο, κι έτσι την παρακάμπτουν!
Περνούν στην κοιλάδα του Αξιού από τη Γιουγκοσλαβία και παίρνουν τη Θεσσαλονίκη.
Αποκομμένος και περικυκλωμένος, ο Δουράτσος δεν έχει κανένα πρόβλημα στο να συνεχίσει να μάχεται, μέχρι να καταφτάσει τουλάχιστον η επίσημη διαταγή για κατάπαυση του πυρός.
Μόνο τότε σταματά την ηρωική αντίσταση. Οι τίτλοι τέλους δεν έχουν πέσει ακόμα: βγαίνοντας από το φρούριο με τους γενναίους του, βλέπει τους Γερμανούς να αποδίδουν στρατιωτικές τιμές!
Ο διοικητής των εχθρών έβαλε τους άντρες του να παρουσιάσουν τα όπλα τους και κάλεσε τον Δουράτσο δίπλα του να επιθεωρήσουν μαζί το άγημα.
Τέτοια αντίσταση δεν είχε ξαναδεί, του ομολογεί, κι ας έχει οργώσει όλη την Ευρώπη. Κανείς από τους υπερασπιστές του συγκεκριμένου οχυρού δεν πιάστηκε μάλιστα αιχμάλωτος.
Τόσο όμως αυτός όσο και οι στρατιώτες του ένιωθαν απογοητευμένοι. Ήταν εξάλλου νικητές κι όχι ηττημένοι και ήθελαν να συνεχίσουν τον αγώνα τους ικετεύοντάς τον να μην παραδοθούν!
Τόσοι και τόσοι στρατιώτες περνούσαν δίπλα από τον Στρυμόνα και πετούσαν τα όπλα τους μέσα στο ποτάμι προκειμένου να μην τα πιάσουν στα χέρια τους οι εχθροί.
άντρες του Δουράτσου κατευθύνθηκαν με τα πόδια προς τις Σέρρες, όπου παρέμειναν για λίγες ημέρες μέχρι να αφεθούν ελεύθεροι κατ’ εξαίρεση και με διαταγή του ίδιου του Χίτλερ.
Έπεσαν όχι γιατί νικήθηκαν, αλλά γιατί τους ανάγκασαν να παραδοθούν…