γράφει ο
Κώστας Παπακοσμάς
Τα χρόνια τα παλιά... εκεί μισό αιώνα πίσω και κάτι περισσότερο, στην Καβάλα, η διασκέδαση ήταν ο κινηματογράφος, χειμώνα- καλοκαίρι.
Ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες τα θερινά σινεμά συνδύαζαν θέαμα, γνωριμίες αλλά και ευωδιές.. από το αγιόκλημα και τα άλλα αρωματικά φυτά... κάπου-κάπου και γεύσεις.
Τα θερινά “ΟΛΥΜΠΊΑ” είχαν την τιμητική τους όπως και η “ΡΟΔΌΠΗ” κάποια χρόνια η θερινή “Καλαμιτσα” στη περιοχή “Πλατανάκια”.
Ο κριτικός τέχνης Καβαλιώτης στην καταγωγή που ζει στην Αθήνα, Λεόντιος Πετμεζάς μου έγραψε: “Θυμάμαι Κώστα πως το κινηματοθέατρο “Οscar” γίνονταν θερινό καθώς άνοιγε, μαζεύονταν με ένα τρόπο η σκεπή του.
Αυτό συνέβαινε και σε αθηναϊκά σινεμά. Αυτή τη μόδα του θερινού-χειμερινού την έφερε ο "ΑΠΟΛΛΩΝ". λειτούργησε κάποια χρόνια αλλά ο θόρυβος από τη Βενιζέλου έβαλε τέλος.
Το “OΣΚΑΡ” ακολούθησε αλλά το πρόλαβε η παρακμή του σινεμά.”
Γιώργος Τζινόπουλος πρόσθεσε στην νοσταλγική αφήγηση: “Το “Παλλάς” λειτουργούσε ως θερινός κινηματογράφος με ανοιχτά παράθυρα (μετά την δύση του ήλιου) όπως ο “Απόλλων” και το “Όσκαρ” που διέθετε την συρόμενη οροφή...
Οι προβολές ήταν 8-10 και 10-12... Μια ακόμη διαφορά ήταν ότι επιτρεπόταν το κάπνισμα στις αίθουσες σε αντίθεση με τον χειμώνα που οι καπνιστές έπρεπε να πηγαίνουν στα καπνιστήρια κατά την διάρκεια των διαλειμμάτων...”
Δημήτρης Χατζηχρήστου μου έγραψε:
“Ένας θερινός κινηματογράφος, που δεν θυμούνται πολλοί ήταν στην οδό Αγίου Αθανασίου, αμέσως μόλις στρίβουμε από τη “Μαύρη Θάλασσα”, προς Άγιο Αθανάσιο, λεγόταν "Ρέμβη".
Κωνσταντίνος Τσίγκας μου έγραψε:
“Παλαιότερα υπήρχαν και οι κινηματογράφοι “Ο Ζέφυρος” και “Έσπερος”. Χρόνια απλά και νοσταλγικά.
(Η φωτογραφία από τα εισιτήρια των σινεμά είναι από το αρχείο των Γεωργίου και Αλεξάνδρου Παπακοσμά).
