γράφει ο
Βύρων Δημητριάδης
“C' est OUF”: Liberation (Γαλλία)
“La victoire du Front republicain”: LE SOIR (Βέλγιο)
“Revoluzione Francese”: La Republica (Ιταλία)
“VIVE LA FRANCE!”: Εφημερίδα των Συντακτών (Ελλάδα)
Στην περίπτωση των Βουλευτικών Εκλογών της Γαλλίας τα ΜΜΕ διεθνώς εάν δεν απέδειξαν τον προπαγανδιστικό τους χαρακτήρα, έδειξαν στοιχεία περιορισμένης αναλυτικής ικανότητας της πραγματικότητας που αντικατέστησαν με τις επιθυμίες της κοινής γνώμης που τα ίδια τα ΜΜΕ φρόντισαν να καλλιεργήσουν σε ανύποπτο χρόνο.
Ασφαλώς, και ευτυχώς, υπάρχουν και εξαιρέσεις: ΕΣΤΙΑ (9/7): “Η ΕΡΤ αποκάλυψε χθες τα πραγματικά αποτελέσματα των Γαλλικών εκλογών: Έλαβον: Λεπέν 10 εκατομμύρια ψήφους, Μελανσόν 7 εκατομμύρια ψήφους, Μακρόν 6,3 εκατομμύρια ψήφους... Αλλά η πλειοψηφία στο Νέο Λαϊκό Μέτωπο (ΝΛΜ)...”.
Και συνεχίζει ο Μανώλης Κοττάκης: “...Αν ήταν εξαιρετικώς δύσκολο να βρει κανείς στα ειδησεογραφικά πρακτορεία και τους ενημερωτικούς ιστοτόπους τα αποτελέσματα των εκλογών της περασμένης Πέμπτης στη Βρετανία, είναι παντελώς αδύνατον να εύρη τον αριθμό των ψηφισάντων προχθές στην Γαλλία.
Όσο κι αν ψάξει κανείς, το μόνο που θα βρει είναι η κατανομή των εδρών στη γαλλική Εθνοσυνέλευση και κάπου και τα ποσοστά επί του συνόλου των εδρών, που έχει εξασφαλίσει το κάθε κόμμα.
Για τις ψήφους που έλαβαν και το ποσοστό που εκπροσωπούν επί των ψηφισάντων τηρείται αιδήμων σιγή.
Και είναι πράγματι αιδήμων, διότι η πραγματικότης ανατρέπει το αφήγημα της ήττας της λεγόμενης “ακροδεξιάς”.
Απεναντίας, δημιουργεί ένα τεράστιο ερώτημα δημοκρατικής νομιμοποίησης τόσο για την όποια κυβέρνηση συγκροτηθεί στη Γαλλία όσο και για τον ίδιο τον Πρόεδρο Μακρόν.
Η αλήθεια είναι ότι ο Εθνικός Συναγερμός της Μαρί Λεπεν είναι το πρώτο κόμμα στη Γαλλία. Έλαβε 10 εκατομμύρια ψήφους...”.
Ο γνωστός δημοσιογράφος “αναπτύσσει” κι έναν ακόμη προβληματισμό ως προς “...Τα στοιχεία αυτά τα αποκάλυψε η ΕΡΤ... (γιατί;)... η ελληνική κυβέρνηση δεν επιθυμεί να κακοκαρδίσει τη Μαρί Λεπεν, την υποψήφια του Εθνικού Συναγερμού για τις επόμενες Προεδρικές εκλογές της Γαλλίας, διότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης την έχει ανάγκη...
Έχει ανάγκη τις ψήφους του κόμματός της στο Ευρωκοινοβούλιο, προκειμένου να ενισχυθεί η προσπάθειά του να ανέλθει στη θέση του Προέδρου της Κομισιόν στην -πολύ πιθανή- περίπτωση που η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν αποτύχει να εξασφαλίσει επανεκλογή στο αξίωμα αυτό, κατά την ψηφοφορία της 18ης Ιουλίου...”.
Η ΕΡΤ, ως το Γραφείο Τύπου του πρωθυπουργού κ. Μητσοτάκη(!), έδωσε την ευκαιρία στην Κορίνα Βασιλοπούλου να γράψει στην “ΕφΣυν” (9/7) για “...Το παράδοξο με τα εκλογικά νούμερα”: “...Πίσω από τη χαρά και την ανακούφιση που επέφερε η νίκη του Νέου Λαϊκού Μετώπου (ΝΛΜ) στον δεύτερο γύρο των βουλευτικών εκλογών στη Γαλλία κρύβεται ένα αριθμητικό παράδοξο: αν και πρώτο σε αριθμούς εδρών, το Λαϊκό Μέτωπο είναι στην πραγματικότητα δεύτερο σε ψήφους και ποσοστό επί των ψηφισάντων.
Και ο ακροδεξιός Εθνικός Συναγερμός, ο νικητής του πρώτου γύρου, αν και τελικά ήρθε τρίτος σε ό, τι αφορά την κατανομή των εδρών στη Βουλή, ήρθε και πάλι πρώτος σε αριθμό ψήφων!
Πώς εξηγείται αυτό;...”.
Η εξήγηση που δίνει περιγράφει “...το περίπλοκο γαλλικό σύστημα που απαιτεί δύο γύρους και για την εκλογή των βουλευτών...” χωρίς να ασχοληθεί με το πώς λειτούργησε η συμφωνία “μετώπου” στις μονοεδρικές του “Μαζί” με το “ΝΛΜ” που αλλοίωσε τη σχέση εδρών και ψήφων.
“Συμφωνία” αφού είχε προηγηθεί -και συνέχιζε να εκδηλώνεται- μια “τεράστια προσπάθεια να τρομοκρατήσουν τον γαλλικό λαό”.
Όπως γράφει στο άρθρο του ο Μπάμπης Μιχάλης: “...Και τι δεν έγραψαν και τι δεν είπαν τις τελευταίες εβδομάδες προκειμένου να “συνετίσουν” τους Γάλλους ψηφοφόρους και να τους αποτρέψουν από το να ψηφίσουν τα “άκρα”.
Ο λόγος για τους ανθρώπους των αγορών, χρηματιστηριακούς και οικονομικούς αναλυτές, επικεφαλής μεγάλων επιχειρήσεων και λόμπι αυτών και συμμάχους τους στα μίντια που προεκλογικά επιδόθηκαν σε ένα όργιο διασποράς οικονομικού τρόμου βλέποντας ότι το κόμμα του εκλεκτικού τους προέδρου πάτωνε έναντι των δύο βασικών του αντιπάλων.
Λίγο πριν τον πρώτο γύρο των εκλογών το βασικό αφήγημα του τρόμου ήταν ο εκτροχιασμός των δημόσιων οικονομικών που θα προκαλούσε η νίκη του Εθνικού Συναγερμού της Μαρί Λεπεν και η ανάληψη της εξουσίας από την Ακροδεξιά...
Σε αυτό το πλαίσιο ανασύρθηκαν μεταξύ άλλων οι δυσμενείς προβλέψεις του ΔΝΤ για την άνοδο του χρεόυς, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έθεσε τη Γαλλία σε διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος και η S&P υποβάθμισε τη δανειοληπτική ικανότητα της χώρας...
Ωστόσο... μετά τον πρώτο γύρο των εκλογών και την ανάδειξη του Εθνικού Συναγερμού σε πρώτο κόμμα... οι αγορές όχι μόνο δεν κατέρρευσαν, όπως θα περίμενε κάποιος με βάση τα σενάρια του τρόμου που είχαν διατυπωθεί νωρίτερα, αλλά αντίθετα έκαναν ράλι.
Η αντίδραση των αγορών ερμηνεύτηκε από τη μεγάλη μερίδα των αναλυτών ως... ανακούφιση, καθώς το κόμμα της Λεπέν δεν κατάφερε να πάρει την αυτοδυναμία.
Εικάζεται βάσιμα ωστόσο ότι η ανακούφιση αυτή δεν αφορούσε τόσο τη Λεπέν, αλλά την Ενωμένη Αριστερά που είχε έρθει δεύτερη.
Το ενδεχόμενο νίκης της Αριστεράς στον πρώτο γύρο και δυναμικής σχηματισμού κυβέρνησης μετά τον δεύτερο ήταν το σενάριο που ανησυχούσε περισσότερο τις επιχειρηματικές ελίτ πριν τις εκλογές...
Προς τον δεύτερο γύρο... τα σενάρια του τρόμου μετατοπίστηκαν προς τον κίνδυνο ακυβερνησίας και παρατεταμένης πολιτικής αστάθειας...”.
Όπως και να ΄χει στο κρεσέντο του τρόμου έφθασε και το ξεπέρασε η δήλωση του Μελανσόν ότι θα αποσύρει τα μέλη της Ανυπότακτης Γαλλίας από τις μονοεδρικές που ήρθαν τρίτα ενώ είχε υποσχεθεί ανατροπή των νεοφιλελεύθερων θανατοπολιτικών του Μακρόν.
Με το δίκιο του ο Δ. Μακροδημόπουλος γράφει στην “ΕφΣυν” (12/7): “...Δεν θα πρέπει το αποτέλεσμα της δεύτερης Κυριακής... να μας δημιουργεί ψευδαισθήσεις ως προς την πραγματικότητα διότι διαμορφώθηκε με τα εκλογικά τεχνάσματα... της δημιουργίας δηλαδή μετώπου έναντι του κόμματος της Λεπέν. Οι συσχετισμοί των κομμάτων καταγράφηκαν την πρώτη Κυριακή, όταν όλα τα κόμματα κατέβασαν υποψηφίους σε όλες τις εκλογικές περιφέρειες. Και μπορεί να μην εξέλεξε η Εθνική Συσπείρωση τους βουλευτές που αντιστοιχούσαν στο 33% της πρώτης Κυριακής και από πρώτη εκλογική δύναμη να κατατάχθηκε κοινοβουλευτικά τρίτη, όμως διασώθηκε και ο μακρονισμός, διασώθηκε και η νεοφιλελεύθερη πολιτική του.
Δεν ξέρω τι θα πρέπει να μας τρομάζει περισσότερο. Η Ακροδεξιά ή ο νεοφιλελευθερισμός που ακάθεκτος σαρώνει και τη χώρα μας;
Διότι είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, μάλιστα περισσότερο ύπουλος είναι ο νεοφιλελευθερισμός διότι προβάλλει το προσωπείο της δημοκρατίας...
....Όσο θα θεωρούμε τα αποτελέσματα της δεύτερης Κυριακής των γαλλικών εκλογών νίκη του δημοκρατικού τόξου και θα αγνοούμε τα αποτελέσματα της πρώτης Κυριακής, που κατέγραψε τη βούληση των Γάλλων, τόσο η Ακροδεξιά και ο νεοφιλελευθερισμός θα θεριεύουν...”.
Επιτέλους. Ο νεοφιλελευθερισμός εκτός από ερπύστριες, που χρησιμοποιεί η Ακροδεξιά, χρησιμοποιεί επίσης -το ίδιο δολοφονικά- την οικονομία και τα ΜΜΕ για να καθυποτάξει ολόκληρους λαούς.
Υ.Γ. Μήπως πέρασε κάποια στιγμή, τότε, από την Ελλάδα ο Μένγκελε; (τα ορφανά του Γκέμπελς, πάντως, προσπαθούν -με τη βοήθεια της “Καθημερινής” (14/7) σελίς 18- να μας πείσουν ότι γνωρίζουν και παίζουν σκάκι! Όμως σε λάθος στημένη σκακιέρα ρε Πιερρακάκη;!
