γράφει ο
Βύρων Δημητριάδης
“...Συντριπτική νίκη για τον Στάρμερ (Εργατικοί-Labour), αλλά εκλέγεται πρωθυπουργός με τα χαμηλότερα ποσοστά που έχει κερδίσει ποτέ κόμμα με αυτοδυναμία -γράφει δημοσιογράφος της “Καθημερινής” 7/7-. Πάρα πολλές έδρες (412), λιγότερες όμως από αυτές που κέρδισε ο Τόνι Μπλερ το 1977...” τον οποίο, ο μεγάλος ιστορικός Έρικ Χομπσμπάουμ, είχε αποκαλέσει “Θάτσερ με παντελόνια””.
Γεγονός με σημασία που μας θύμισε στα “ανάγωγά” του ο Τάσος Παππάς διερωτάμενος: “...Το ίδιο θα έχουμε και με τον Κιρ Στάρμερ; Είναι πολύ πιθανό...”.
Μάλλον θα ήταν σίγουρος εάν γνώριζε ότι ο Κιρ Στάρμερ σε άρθρο του στη Daily Telegraph έχει χαρακτηρίσει τη Μαργκαρετ Θάτσερ ως “θετικό παράδειγμα μεταρρυθμισμού”!!!
Ποιου “μεταρρυθμισμού” ακριβώς; Αυτού που μετέτρεψε τους πολιτικούς σε υπαλλήλους των αγορών που χρησιμοποιούν την οικονομική πολιτική ως μέθοδο για την απανθρωποποίηση των ατόμων και τη μετατροπή τους σε homo oeconomicus.
“...O σερ Κιρ Ρόντνεϊ Στάρμερ -γράφει η “Καθημερινή”- κατάφερε κι έγινε Γενικός Εισαγγελέας, ενώ, παρά τις αντιμοναρχικές διακηρύξεις, γονάτισε μπροστά στον (πρίγκιπα ακόμη) Κάρολο, ο οποίος τον άγγιξε στον ώμο με ένα ξίφος και τον έχρισε ιππότη.
Η εκλογή του στην προεδρία αντανακλά μια γενικότερη τάση επιστροφής των Εργατικών προς τη θεσμικότητα ύστερα από την προεδρία του Τζερεμι Κόρμπιν ο οποίος κατά κοινή ομολογία είχε πάει το κόμμα “στα αριστερά” για τα δεδομένα της χώρας...”.
Τι σημαίνει “επιστροφή των Εργατικών προς τη θεσμικότητα”;
Πού είχαν πάει τα τελευταία 14 χρόνια που κυβερνούσαν οι Συντηρητικοί (οι Toris) με Ντέιβιντ Κάμερον, Τερέζα Μέι, Μπόρις Τζόνσον, Λιζ Τρας “...η οποία διέλυσε τα οικονομικά της κυβέρνησης και ανέβασε το κόστος των στεγαστικών δανείων, και έγιναν κι άλλα σκάνδαλα που υποδήλωναν ηθικό ξεπεσμό.
Το συντηρητικό Κόμμα δίνει τώρα μια πικρή, εσωτερική μάχη για το μέλλον του...”, γράφει στην “Καθημερινή” ο Κέβιν Φέδερστοουν ομότιμος καθηγητής στη London School of Economics.
Έπρεπε λοιπόν να προετοιμάσουν το Εργατικό Κόμμα να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας εκπαραθυρώνοντας τον λαϊκό ηγέτη του τον Τζέρεμι Κόρμπιν.
“...Το Εβραϊκό κατεστημένο στη Βρετανία -γράφει ο Εβραίος δημοσιογράφος Gideon Levy (“Haaretz” 28.11.2019)- και η Ισραηλινή μηχανή προπαγάνδας έχουν συνάψει ένα συμβόλαιο με στόχο τον Jeremy Corbyn, τον αρχηγό του βρετανικού Εργατικού Κόμματος.
Το συμβόλαιο έχει τεθεί σε ισχύ εδώ και πολύ καιρό, και είναι ξεκάθαρο ότι όσο πιο κοντά στην πρωθυπουργία πλησιάζει ο Corbyn, τόσο πιο σκληρή θα είναι η σύγκρουση.
Κορυφώθηκε τη Τρίτη με ένα άρθρο στους Times του αρχιραβίνου της Βρετανίας, Ephraim Mirvis. Ο Mirvis αποφάσισε ότι η ανησυχία που προκαλεί ο Corbyn στους Βρετανούς Εβραίους είναι δικαιολογημένη και γι' αυτό δεν μπορεί να γίνει πρωθυπουργός.
Κάλεσε τους Εβραίους να μην ψηφίσουν τους Εργατικούς στις εκλογές της 12ης Δεκεμβρίου...
...Οι Εβραίοι της Βρετανίας θέλουν έναν πρωθυπουργό που να υποστηρίζει το Ισραήλ -δηλαδή, να υποστηρίζει την κατοχή.
Ένας πρωθυπουργός που επικρίνει το Ισραήλ είναι γι' αυτούς ένα παράδειγμα του νέου αντισημιτισμού.
Ο Corbyn δεν είναι αντισημίτης. Ποτέ δεν ήταν. Η πραγματική του αμαρτία είναι η σταθερή του θέση ενάντια στην αδικία στον κόσμο, που συμπεριλαμβάνει και την εκδοχή του Ισραήλ.
Σήμερα αυτό ονομάζεται αντισημιτισμός...
...Η νέα και αποτελεσματική στρατηγική του Ισραήλ και του σιωνιστικού κατεστημένου χαρακτηρίζει αντισημίτη όποιον αναζητά τη δικαιοσύνη ενώ κάθε κριτική απέναντι στο Ισραήλ στιγματίζεται ως μίσος κατά των Εβραίων.
Ο Corbyn είναι θύμα αυτής της στρατηγικής, η οποία απειλεί να παραλύσει την Ευρώπη και να την κάνει να σιωπά σε ό, τι έχει να κάνει με το Ισραήλ...
...Ο Mirvis δεν παρουσιάζει καμιά απόδειξη για τον αντισημιτισμό του Corbyn. Του αρκεί να σημειώσει το γεγονός ότι ο Corbyn αναγνωρίζει ως “Φίλους” εκείνους που “υποστηρίζουν τη δολοφονία των Εβραίων” -μια αναφορά στα σχόλια του Corbyn για τη Χεζμπολάχ και τη Χαμάς.
Ο Corbyn είναι πράγματι ένας πολύ σκληρός επικριτής της Κατοχής, στηρίζει το μποϊκοτάζ και συγκρίνει τον αποκλεισμό της Γάζας με την πολιορκία του Στάλινγκραντ και του Λένινγκραντ.
Αυτές είναι αντι-ισραηλινές θέσεις, αλλά όχι απαραίτητα αντισημιτικές.
Οι Εβραίοι της Βρετανίας διαστρέφουν αυτή τη διαφορά όπως και πολλοί Εβραίοι σε όλο τον κόσμο σκόπιμα...”.
Ο Σερ Στάρμερ δεν έχασε χρόνο και αμέσως άρχισε την εκκαθάριση του κόμματος από κάθε αριστερό στοιχείο.
Πολλά μέλη διαγράφτηκαν με κατηγορίες για αντισημιτισμό, πολλά έφυγαν οικειοθελώς, ενώ ο ίδιος ο Κόρμπιν, αν και εκλεγμένος βουλευτής των Εργατικών, τιμωρήθηκε αυστηρά και από τον Νοέμβρη του 2020 βρισκόταν σε αναστολή.
Παρ' όλα αυτά, υπέγραψε τη διακήρυξη της οργάνωσης “Σταματήστε τον Ρωσο-Ουκρανικό πόλεμο” που ζητούσε να σταματήσει το ΝΑΤΟ την επεκτατική πολιτική στην περιοχή.
Το 2024 η Εθνική Εκτελεστική Επιτροπή, το ανώτατο όργανο του Εργατικού Κόμματος, ψήφισε υπέρ της πρότασης Στάρμερ να μην επιτραπεί στον Κόρμπιν να είναι ξανά υποψήφιος του Κόμματος στις εκλογές.
“...Η απόφαση της Εθνικής Εκτελεστικής Επιτροπής να μπλοκάρει την υποψηφιότητά μου για το Βόρειο Ίσλιγκτον ειναι μια επαίσχυντη επίθεση στη δημοκρατία του Κόμματος, τα μέλη του κόμματος και τη φυσική δικαιοσύνη...” δήλωσε ο Κόρμπιν.
Την ιδια μέρα διαγράφηκε και οριστικά από το Κόμμα.
Περίπου 80 μέλη του κόμματος, από την περιοχή από κοινού με την τοπική ηγεσία, καθώς και δημοτικοί σύμβουλοι, παραιτήθηκαν με κοινό κείμενο, προκειμένου να στηρίξουν έμπρακτα την καμπάνια για την επανεκλογή του Κόρμπιν.
Η επιλογή του Κόμματος στην περιοχή ηττήθηκε, μαζί με την πολιτική σηματολογία του. Το ποσοστό που συγκέντρωσε ο Τζέρεμι Κόρμπιν είναι 49,4% (24.120 ψήφους), έναντι του υποψηφίου του Εργατικού Κόμματος που τερμάτισε λίγο πάνω από το 34% (16.000 ψήφους).
Η εκπαραθύρωση από την ηγεσία του Εργατικού Κόμματος του Τζέρεμι Κόρμπιν στη Βρετανία ίσως μας βοηθήσει στο ν' αναγνωρίσουμε την, πιθανολογούμενη σήμερα, εκπαραθύρωση από τον αριστερό συνασπισμό Νέο Λαϊκό Μέτωπο του ηγέτη της “Ανυπότακτης Γαλλίας”, Ζαν-Λικ Μελανσόν τον οποίο ήδη η Γερμανική κυβέρνηση κατηγορεί για αντισημιτισμό τη στιγμή που ο ίδιος ο Μακρόν τον κατήγγειλε ως υπεύθυνο για ενδεχόμενο “εμφύλιο πόλεμο”.
Υ.Γ. Μήπως, κάποια στιγμή, τότε, πέρασε ο Μένγκελε από την Ελλάδα;
