Ανακοίνωση της ΤΕ Καβάλας του ΚΚΕ για τις τράπεζες:
Η υπόθεση διάσωσης των ελληνικών τραπεζών ξεκίνησε πριν από τα μνημόνια, ήδη από το έτος 2008 και μάλιστα με τη μορφή «εθνικής στήριξης» (λεγόμενο πακέτο Αλογοσκούφη) ύψους 28 δισ. ευρώ.
Απο τότε έγιαν πολλά, πάρα πολλά, με τα μνημόνια να διαδέχεται το άλλο, φτάνοντας στο τρίτο «αριστερό» και φαρμακερό.
Και σε αυτή την υπόθεση, των τραπεζών, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δίνει-έδωσε τα ρέστα της. Προασπίζεται τα συμφέροντα του κεφαλαίου, ταυτίζεται απόλυτα με τις προτάσεις της ΕΕ για τον ιδιωτικό χαρακτήρα των τραπεζών, που θα ενισχυθούν και από τη νέα δανειακή σύμβαση, φορτώνοντας τα «σπασμένα» στις πλάτες του λαού.
Έτσι μέσω της νέας δανειακής σύμβασης προβλέπεται να διατεθούν κεφάλαια που φτάνουν μέχρι και τα 25 δισ. ευρώ, για την ενίσχυση των τραπεζών.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο νόμο της συγκυβέρνησης που ήδη ψηφίστηκε στη Βουλή, η συμμετοχή του κράτους στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών «ασκείται με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια». Σ' αυτό το πλαίσιο, η κρατική συμμετοχή επιστρέφεται στους ιδιώτες μετόχους, «μόλις το επιτρέψουν οι εμπορικές και χρηματοπιστωτικές συνθήκες»...
Όπως ακριβώς προέβαλλαν τα προηγούμενα χρόνια οι προκάτοχες μνημονιακές κυβερνήσεις, έτσι και η μέχρι χθες συγκυβέρνηση ισχυρίζεται ότι μέσω της ανακεφαλαιοποίησης, θα σωθούν οι καταθέσεις, αλλά και γενικότερα η οικονομία, ότι με αυτό τον τρόπο αποφεύγονται τα ακόμη χειρότερα, οι νέοι κλυδωνισμοί και οι αναταράξεις. Έτσι από την πλευρά των άλλων κομμάτων της αστικής διαχείρισης (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι κ.ά.), εμφανίζονται «δικαιωμένα» για την πολιτική που ακολούθησαν, καθώς το ίδιο ακριβώς πράττει σήμερα και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Τα «σπασμένα» λοιπόν για τη σωτηρία των τραπεζών ακόμη πριν το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης στην Ελλάδα, φορτώθηκαν και φορτώνονται στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων. Αποδείχνεται το γεγονός ότι η επιχείρηση διάσωσης των τραπεζών και συνολικά του κεφαλαίου υπηρετείται και από το ζεστό χρήμα της ανακεφαλαιοποίησης που πληρώνει ο λαός, αλλά και από τα αλλεπάλληλα αντιλαϊκά μέτρα, προκειμένου να ανακάμψουν τα καπιταλιστικά κέρδη και η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου.
Να σημειωθεί το γεγονός ότι με τα προηγούμενα προγράμματα ανακεφαλαιοποίησης, το ελληνικό κράτος (μέσω των προηγούμενων δανειακών συμβάσεων) διέθεσε για τη στήριξη των 4 «συστημικών» τραπεζικών ομίλων κεφάλαια ύψους 25 δισ. ευρώ. Τα ποσά αυτά, σε τρέχουσες τιμές στο Χρηματιστήριο της Αθήνας, διαμορφώθηκαν σε λιγότερα από 6,5 δισ. ευρώ (με βάση την αποτίμηση στις 31/3/2015). Μάλιστα, η συνεχιζόμενη χρηματιστηριακή κατρακύλα έχει οδηγήσει την αποτίμηση της αξίας των τραπεζικών ομίλων μέχρι και στα επίπεδα των 3 δισ. ευρώ.
Πέρα από τα 25 δισ. ευρώ, το κράτος και οι προηγούμενες κυβερνήσεις της μνημονιακής περιόδου διέθεσαν ακόμη 13,5 δισ. ευρώ - ανεβάζοντας δηλαδή το σύνολο στα 38,5 δισ. ευρώ - για την κάλυψη προβληματικών τραπεζών, για τις αποσχίσεις σε «καλές» και «κακές» τράπεζες (ΑΤΕ, Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο κ.ά.), τα κερδοφόρα τμήματα των οποίων συγχωνεύτηκαν στους σημερινούς τραπεζικούς ομίλους.
Μετά και τις παραπάνω ενισχύσεις, οι τράπεζες γίνονται σήμερα και πάλι «κεφαλαιακά ανεπαρκείς». Μάλιστα, σύμφωνα με τις πληροφορίες, η διάθεση των νέων κρατικών ενισχύσεων - μέσω αύξησης του κρατικού χρέους - από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ προς τους ιδιώτες μεγαλομετόχους των τραπεζών, εξετάζεται να γίνει με ακόμη ευνοϊκότερους όρους, σε σχέση με τις προηγούμενες ανακεφαλαιοποιήσεις.
Η τρέχουσα καπιταλιστική κρίση που πρωτοεκδηλώθηκε στην ελληνική οικονομία το έτος 2008 και που την εμφάνισαν σαν δημοσιονομική, είναι απόρροια των μεγάλων ρυθμών καπιταλιστικής ανάπτυξης. Ενδεικτικά και μόνο να σημειωθεί πως τα κέρδη των ντόπιων τραπεζικών ομίλων, παρουσίαζαν την εξής διαμόρφωση: 2004: 1,2 δισ. ευρώ, 2005: 2,8 δισ. ευρώ, 2006: 3,6 δισ. ευρώ, 2007: 5,7 δισ. ευρώ, με τη σούμα στην 4ετία 2004 - 2007 να φτάνει στα 13,3 δισ. ευρώ. Στην υπερσυσσώρευση κεφαλαίων που αποσπούσαν τα διάφορα τμήματα του κεφαλαίου, εκδηλώθηκε μετέπειτα η καπιταλιστική κρίση, την οποία ακολούθησε η διακοπή του κύκλου και η αδυναμία για νέες κερδοφόρες επενδύσεις.
Αυτός ο δρόμος ανάπτυξης-σωτηρίας των τραπεζών, δεν έχει τίποτε να προσφέρει στα λαϊκά νοικοκυριά.
Η μόναδική παορεία που συμφέρει και είναι πολύ χρήσημη για το λαό, είνα η πορεία που δείχνει το ΚΚΕ, με μια οικονομία κεντρικά σχεδιασμένη που το μόνο και μοναδικό μέλημά της θα είναι η εξυπηρέτηση των συγχρονων λαίκών αναγκών, με μια λαικη κυβέρνηση στην οποία το ΚΚΕ θα δώσει όλες του τις δυνάμεις.
