γράφει ο 

Κωστής Σιμιτσής 

 

Ο Λευτέρης Αθανασιάδης κάποτε με είχε προειδοποιήσει: «Να προσέχεις τον Στάθη. Μπορεί να πει ψέματα και να τα θυμάται κιόλας»! 

 

Ο κ. Εριφυλλίδης φαίνεται πως θέλει να κρύψει τη συμμετοχή του, ως δημάρχου Καβάλας, στον εθνικό σχεδιασμό για την επεξεργασία απορριμμάτων. Και όμως, θα έπρεπε να είναι περήφανος, αφού πρώτος αυτός έφερε στον Δήμο μας αυτές τις ιδέες. Με την απόφαση 108/2003 του Δημοτικού Συμβουλίου, στην οποία ήταν εισηγητής, αποφασίστηκε να υποβληθεί αίτηση στη Διεύθυνση Γεωργίας «για την παραχώρηση έκτασης 9.500,00μ2 από το τεμάχιο 292α χέρσο, της οριστικής διανομής του αγροκτήματος Ν. Καρβάλης, όπως αυτό φαίνεται στο συνημμένο τοπογραφικό διάγραμμα, ως θέση του Κομβικού Σταθμού Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων (Σ.Μ.Α.) του Ολοκληρωμένου Συστήματος Διαχείρισης Απορριμμάτων (Ο.Σ.Δ.Α.) σε επίπεδο Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης».

 

Ο πρώην δήμαρχος κάνει πως το ξέχασε. Ίσως γιατί, αν και είχε μαζί του στην προσπάθεια αυτή όλο το Συμβούλιο και όλες τις παρατάξεις (εκτός από δύο μονάχα συμβούλους), εντούτοις δεν προχώρησε στην υλοποίηση του σχεδίου. Δεν το έκανε μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2006. Το άφησε στον επόμενο. Και δεν φτάνει που αδράνησε τόσα χρόνια αλλά όταν έφτασε η ώρα να προχωρήσουν τα σχέδια για τη δημιουργία Ολοκληρωμένου Συστήματος Διαχείρισης Απορριμμάτων στον Δήμο Καβάλας έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να το εμποδίσει με δηλώσεις και καθημερινές τοποθετήσεις στα τοπικά μέσα ενημέρωσης.

 

Στο τέλος ψήφισε αρνητικά για την παραχώρηση του  οικοπέδου όπου θα γινόταν το Κέντρο Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών. Η απόφαση 489/2008 πέρασε μόνο με τις ψήφους των μελών της δικής μας παράταξης. 

 

Ας αναλογιστούν τις ευθύνες τους για την αποτυχία του εγχειρήματος όλοι οι σύμβουλοι της τότε αντιπολίτευσης -διότι βέβαια ο κ. Εριφυλλίδης δεν ήταν μόνος. Απλώς ηγούνταν του ρεύματος λαϊκισμού και στείρας άρνησης που καλλιεργήθηκε εκείνα τα χρόνια και κορυφώθηκε αργότερα. 

 

Αν ήταν ενωμένο το Δημοτικό Συμβούλιο θα ήταν διαφορετική και η στάση του τότε Νομαρχιακού Συμβουλίου λίγο καιρό αργότερα. Θυμίζω πως η πλειοψηφία του απέρριψε τη θετική εισήγηση της Διεύθυνσης Περιβάλλοντος και δεν ενέκρινε τη μελέτη περιβαλλοντικών όρων με την απόφαση 86/2008, υποχωρώντας στις πολιτικές και προσωπικές σκοπιμότητες της εποχής. 

 

Χωρίς περιβαλλοντική έγκριση προφανώς ήταν αδύνατο να γίνει το ΚΔΑΥ εκεί που σχεδιάστηκε αρχικά. 

 

Όσον αφορά την κ. Τσανάκα, περιορίζομαι να θυμίσω ότι μέχρι και το 2014, είτε ακούγαμε την ίδια και τους συνεργάτες της, είτε ακούγαμε τον κ. Ποτόλια  για την ανακύκλωση, τη διαχείριση απορριμμάτων και τη Διαδημοτική Επιχείρηση που την έχει αναλάβει στην Περιφέρειά μας (ΔΙΑΜΑΘ), ήταν ένα και το αυτό. 

 

Εύχομαι να μη ξαναγίνουν παρόμοια σφάλματα από τα σημερινά συλλογικά όργανα της αυτοδιοίκησης σε τοπικό και σε περιφερειακό επίπεδο. Θα ήθελα βέβαια να μην ευχολογώ και να είμαι βέβαιος ότι όλα θα πηγαίνουν καλά. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει όσο γίνεται περισσότεροι σύμβουλοι να διαβάζουν και να μην αγνοούν τα βασικά. Οι αυτονόητες προσωπικές φιλοδοξίες  να υπηρετούν το συλλογικό συμφέρον. Το ουσιαστικό να επικρατήσει και το φανταχτερό να υποχωρήσει. Ζητάω πολλά;

 

Διάβασα και τις δηλώσεις του κ. Μάκη Παπαδόπουλου και σκέφτηκα πως ένας δημοτικός σύμβουλος εκτός από διαβασμένος πρέπει να είναι και ευπρεπής. Θα απαντήσω, όσο μπορώ, στα αόριστα σχόλιά του όταν αντιληφθώ πως έχει κατανοήσει αρκετά τη λειτουργία του Εθνικού Συστήματος διαχείρισης των απορριμμάτων. Όμως στις δηλώσεις του υπάρχει μια φράση για την οποία οφείλει να δώσει αμέσως εξηγήσεις. Την αντιγράφω: «Ας μη μιλάει λοιπόν ο κ. Σιμιτσής για ευθύνες στην διαχείριση των απορριμμάτων, γιατί με παρακάλια γλίτωσε την καταδίκη από δικαστική προσφυγή που έγινε σε βάρος του για το θέμα της ανακύκλωσης». Περιμένω από τον υποψήφιο δήμαρχο να ενημερώσει εμένα και τους δημότες:

 

1) Πότε υπήρξε δικαστική προσφυγή εναντίον μου για το θέμα της ανακύκλωσης; 

 

2) Τα παρακάλια ήταν δικά μου; Ήταν τρίτων; Ποιοι ήταν αυτοί οι τρίτοι;

 

3) Ποιον παρακάλεσα (ή παρακάλεσαν οι τρίτοι) για να γλιτώσω;

 

4) Ποιοι επίορκοι δικαστές έκριναν με βάση τα παρακάλια τα δικά μου ή των τρίτων και όχι με βάση τον νόμο και τη συνείδησή τους;