Επιμέλεια 

Κάτια Γιαννουκάκου

 

Ολοκληρώθηκε η διάνοιξη-καθαρισμός του μονοπατιού «Μαύρα Νερά» που ξεκινάει από τον οικισμό της Νικήσιανης και συγκεκριμένα από την ταβέρνα Καστανιές και καταλήγει στα σπίτια του δασαρχείου στην κορυφή του Παγγαίου, δίνοντας την δυνατότητα στους ορειβάτες να γνωρίσουν την χλωρίδα και πανίδα του Παγγαίου όρους προβάλλοντας έτσι την βιοποικιλότητα της περιοχής.

 

 

Πέρα από την φυσική ομορφιά των παράλιων μας , η ανάδειξη της μοναδικής ομορφιάς του Παγγαίου Όρους , είναι προτεραιότητα για τη διοίκηση του Δήμου Παγγαίου.
 

Σύμφωνα με τον Ορειβατικό Σύλλογο Καβάλας, 

Το μονοπάτι "Μαύρα νερά" όπως το ονομάζουν οι κάτοικοι της Νικήσιανης είναι μια εύκολη διαδρομή που δεν οδηγεί σε κάποια ψηλή κορυφή, άλλα συνδέει το χωριό Νικήσιανη με τις δασικές εγκαταστάσεις (λυόμενα)  που έχει κατασκευάσει το Δασαρχείο Καβάλας και βρίσκονται πάνω στον κεντρικό δασικό δρόμο του Παγγαίου.

 

 

Είναι κατάλληλο για να ξεκινήσει κάποιος την ενασχόληση με την πεζοπορία βουνού αφού διαθέτει ποικίλες εναλλαγές στη μορφολογία του εδάφους. Μπορεί ακόμα να συνδυαστεί με ημερήσιες εκδρομές στις δασικές εγκαταστάσεις, ενώ είναι ο ευκολότερος τρόπος να κατέβει κάποιος στη Νικήσιανη σε περίπτωση κακοκαιρίας το χειμώνα.

Περιγραφή διαδρομής (διάρκεια 2,5 ώρες)

 

Η διαδρομή ξεκινάει από την  ταβέρνα  "Καστανιές" στη Νικήσιανη όπου τελειώνει και ο ασφαλτοστρωμένος δρόμος. (Υπάρχει σημάδι στο βράχο που σηματοδοτεί την αφετηρία της). Το μονοπάτι ακολουθεί το τσιμεντένιο αυλάκι και σε 10 λεπτά φτάνουμε σε μικρό καταρράχτη (έχει νερό μόνο το χειμώνα και την άνοιξη). 

 

 

Παρακάμπτουμε τον καταρράχτη από τα αριστερά και ακολουθούμε τα κίτρινα σημάδια στο τσιμεντένιο τοιχίο έχοντας στα δεξιά μας το ρέμα. Στο τέλος του τοιχίου διασχίζουμε το μικρό ρέμα που έρχεται από τα αριστερά και ακολουθούμε το μονοπάτι που αλλάζει κατεύθυνση προς τα νοτιοανατολικά, μπαίνει μέσα σε δάσος με οξιές και σε 10 λεπτά καταλήγει σε κατεστραμμένο χωματόδρομο. Μπροστά μας ανοίγεται η κοιλάδα των  "μαύρων νερών " με τον χαρακτηριστικό βράχο στην κορυφή της που είναι και ο τελικός μας προορισμός. Ακολουθούμε το χωματόδρομο για τα επόμενα 300 μέτρα και, στη διχάλα που συναντάμε,  παίρνουμε το αριστερό σκέλος της, περνάμε μικρό ρέμα (στο σημείο αυτό τα βάτα ίσως μας δυσκολέψουν) και αμέσως στρίβουμε αριστερά.

 

 

Με κατεύθυνση πάντοτε νοτιοανατολική ανηφορίζουμε την πλαγιά για να συναντήσουμε το χωματόδρομο για τελευταία φορά σε 10 λεπτά. Στα αριστερά μας διακρίνουμε ξέφωτο με τσιμεντένια δεξαμενή ( η διάνοιξη του δρόμου  έγινε για την κατασκευή της).  Διασχίζουμε το δρόμο κάθετα και συνεχίζουμε το μονοπάτι έχοντας πάντοτε στο αριστερό μας χέρι το ρέμα.

Απ' εδώ και πέρα το μονοπάτι είναι ευδιάκριτο. Σε 15 λεπτά  διασχίζουμε το ρέμα στρίβοντας αριστερά με ανατολική κατεύθυνση. Αυτό είναι και το τελευταίο σημείο  όπου συναντάμε νερό. Για την επόμενη 1 ώρα η διαδρομή εξελίσσεται με διαδοχικά ανηφορικά ζικ-ζακ. Στο τέλος της ανηφόρας φτάνουμε σε χαρακτηριστικό αυχένα και ξέφωτο με φτέρες. Εδώ συναντάμε και τα κόκκινα σημάδια από το μονοπάτι που έρχεται από το χωριό Παλαιοχώρι.

 

Στο σημείο αυτό μια στάση θεωρείται απαραίτητη για μια ανάσα μετά τη μεγάλη ανηφόρα. Την άνοιξη τα ανθισμένα δέντρα (αγριοδαμασκηνιές) προσφέρουν ένα εκπληκτικό θέαμα που αποζημιώνει για την όλη προσπάθεια.

 

Στρίβουμε δεξιά με κατεύθυνση νότια και σε 10 λεπτά αντικρίζουμε τον τεράστιο βράχο (οι ντόπιοι τον ονομάζουν Γκοζλιά) όπου έχουν ανοιχτεί αρκετές αναρριχητικές διαδρομές.

 

Το μονοπάτι ελίσσεται στη βάση ακριβώς του βράχου (όπου συναντάμε και τα πρώτα σκουπίδια, σημάδι ότι φτάνουμε στις δασικές εγκαταστάσεις) και σε λίγα λεπτά διακρίνουμε την ξύλινη περίφραξη των εγκαταστάσεων του δασαρχείου και τον κεντρικό δρόμο.