Γράφει ο
Νίκος Χατζηγιοβανάκης
Ένα ταξίδι τελείωσε... Ένα νέο αρχίζει
Το 61ο Φεστιβάλ Φιλίππων χθες έριξε την αυλαία του. Ένα ακόμα εθελοντικό ταξίδι έφτασε στο τέλος του, με τα καλά και τα κακά του, τα όμορφα και τα άσχημά του. Θέλω να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου μαζί σας γιατί πρόκειται για μια διοργάνωση που την υπηρετώ εθελοντικά εδώ και κάποια χρόνια και "πονάω" προσωπικά το συγκεκριμένο φεστιβάλ και τον συγκεκριμένο χώρο. Έναν χώρο ο οποίος πριν δύο χρόνια εντάχθηκε στα μνημεία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της Unesco. Όμως η έλλειψη σεβασμού και παιδείας είναι φανερή σε πολλά επίπεδα.
Κάποια σφάλματα της φετινής διοργάνωσης ελπίζω να θορυβήσουν τους υπεύθυνους και όλοι μαζί με πνεύμα συνεργασίας να τα θέσουν επί χάρτου και του χρόνου να μην επαναληφθούν.
Ας ξεκινήσω από την ασέβεια προς τον χώρο. Και μιλώ για όσους ενώ τους ζητάς να μην καπνίσουν, να μην φάνε και να μην πιουν οτιδήποτε πλην νερού εντός του αρχαιολογικού χώρου σε περιφρονούν, σε απαξιώνουν και σε ορισμένες περιπτώσεις σου επιτίθενται φραστικά. Δεν θα σταθώ όμως μόνο σε αυτό το σημείο. Κάτι που προσπάθησαμε να δώσουμε σε όλους να καταλάβουν για μια ακόμη χρονιά είναι ότι οι εθελοντές της διοργάνωσης δεν είναι εκεί για να βλέπουν δωρεάν παραστάσεις (όπως πιστεύει η πλειοψηφία) αλλά για να τηρούν τους κανόνες εύρυθμης λειτουργίας του θεάτρου και φυσικά να διασφαλίζουν την ασφάλεια των θεατών και των ηθοποιών.
Ένα άλλο μεγάλο ζήτημα που ανέκυψε για μια ακόμα φορά φέτος και είναι μια αφορμή για σκέψη και συμμόρφωση. Οι κάρτες ελευθέρας εισόδου του Δήμου Καβάλας. Παραγωγές οι οποίες στην πλειοψηφία τους είχα πρόβλημα και θεατές που ταλαιπωρούνταν μεταξύ ταμείου και τσεκαρίσματος εισιτηρίων. Δεν γνωρίζω και δεν θέλω να αναμειχθώ με το "στενό πρωτόκολλο" του Δήμου Καβάλας όμως μήπως τα φετινά περιστατικά μας δίνουν την ευκαιρία ή να αναθεωρήσουμε την πολιτική των καρτών ή αν δεν επιθυμούμε να την αναθεωρήσουμε τότε οι υπεύθυνοι να κάνουν ειδικές συμφωνίες με τις παραγωγούς εταιρείες ώστε να γνωρίζουν τι ακριβώς θα συμβεί και να μην δημιουργούν σύγχυση στον κόσμο κάθε φορά που ο παραγωγός επιθυμεί κάτι διαφορετικό.
Τέλος, θα ήθελα να κάνω ειδική μνεία στην ταλαιπωρία του κόσμου. Τα χθεσινά περιστατικά στην παράσταση Εκκλησιάζουσες με προβλημάτισαν ιδιαίτερα. Και αυτό διότι ο κόσμος δεν γνωρίζει ότι οι χειρισμοί που γίνονται εντός του χώρου του θεάτρου και οι οδηγίες προέρχονται από τις εκάστοτε εταιρείες παραγωγής. Όταν δε κάποια εταιρεία παραγωγής με έπαρση δεν επιθυμεί να συνεργαστεί με τους εθελοντές και την διοργάνωση τότε υπάρχει μια χαώδης κατάσταση που στον κόσμο, στο κοινό δεν αφορά ποιος την δημιούργησε και φυσικά κατά την είσοδο επιτίθεται αδιακρίτως σε όποιον βρίσκει μπροστά του...
Τα ανωτέρω είναι μια μικρή και ίσως επιεικής περιγραφή κάποιων κακώς κειμένων που όμως μας δίνουν την τροφή για σκέψη και αλλαγή κάποιων χειρισμών. Σκοπός μου όχι να μεμψιμοιρώ απλά πιστεύω πως κάποια πράγματα πρέπει να αλλάξουν προς το καλύτερο για το φεστιβάλ που όλοι αγαπάμε και θέλουμε να το δούμε ακόμη πιο εντυπωσιακό....
Και του χρόνου...
