Για «ανοιχτά μέτωπα που χάσκουν απειλητικά για την Κυβέρνηση και τη χώρα και προμηνύουν ιδιαίτερα ΄θερμό΄ καλοκαίρι» μίλησε ο βουλευτής Καβάλας τής ΝΔ, Νίκος Παναγιωτόπουλος στη Βουλή. 

 

Στην ομιλία του την Παρασκευή 1 Ιουνίου 2018 στη συνεδρίαση της Ολομέλειας της Βουλής, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ και τομεάρχης Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αναφέρθηκε: 

 

-Στο «αφήγημα της καθαρής εξόδουπου μετατρέπεται τελικά σε καθαρό συμπληρωματικό μνημόνιο με νέα προαπαιτούμενα για να ολοκληρωθεί η τέταρτη αξιολόγηση»

 

-Στη «συστηματική και οργανωμένη προσπάθεια της Κυβέρνησης, ώστε να καταστήσει τη Δικαιοσύνη ελεγχόμενο εργαλείο των πολιτικών της επιδιώξεων, παραβιάζοντας την αρχή της διάκρισης των εξουσιών και τη λειτουργική ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, που αποτελούν βασικό πυλώνα του κράτους δικαίου». 

 

Σε ερώτηση που κατέθεσε ο κ. Παναγιωτόπουλος, ως τομεάρχης Δικαιοσύνης της ΝΔ προς τον υπουργό Δικαιοσύνης, τον περασμένο Ιανουάριο, είχε κάνει αναλυτική περιγραφή 22 συγκεκριμένων περιστατικών μέχρι τον Δεκέμβριο του 2017, που στοιχειοθετούν τις κυβερνητικές παρεμβάσεις και επιθέσεις στη Δικαιοσύνη.

 

Ο κ. Παναγιωτόπουλος αναφέρθηκε και στο εθνικό θέμα με το γειτονικό κράτος των Σκοπίων. 

 

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΓΙΑ ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ 

 

 

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ 

 

 

ΣΗΜΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ

 

Δεν υπάρχει επίσημη ενημέρωση από την Κυβέρνηση και οι πληροφορίες για τη φημολογούμενη «συμφωνία» προέρχονται από διαρροές κύκλων των Σκοπιανών.

 

Η Νέα Δημοκρατία δεν στηρίζει μια συμφωνία την οποία θεωρεί καταφανώς εθνικά επιζήμια. Ρωτούμε δε, ευθέως τον κ. Τσίπρα και την Κυβέρνηση:

α) Έχει ήδη δεχθεί τις αλυτρωτικές απαιτήσεις για «μακεδονική γλώσσα» και «μακεδονική ταυτότητα» της γειτονικής χώρας;

β) Έχει υπαναχωρήσει από την εθνική θέση erga omnes, για όνομα το οποίο να ισχύει για όλες τις χρήσεις και έναντι όλων;

γ) Έχει δεχθεί την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, χωρίς να έχουν απαλειφθεί από το Σύνταγμα της ΠΓΔΜ όλες οι απαράδεκτες αλυτρωτικές αναφορές;

δ) Έχει συμφωνήσει σ’ αυτά που λέει ο κ. Ζάεφ χωρίς να έχει τη στήριξη της Κυβέρνησής του ή τα συνυπογράφει και ο κ. Καμμένος;

 

ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΟΜΙΛΙΑ 

Προβλέπω ότι θα είναι θερμό καλοκαίρι -ελπίζω να είναι και καλό-, δεδομένου ότι όλα τα μέτωπα χάσκουν και μάλιστα αρκετά απειλητικά για την Κυβέρνηση και τη χώρα. Διότι το αφήγημα της καθαρής εξόδου μετατρέπεται τελικά σε καθαρό συμπληρωματικό μνημόνιο με νέα προαπαιτούμενα για να ολοκληρωθεί η τέταρτη αξιολόγηση, με ήδη ψηφισμένα από το 2017 μέτρα να τίθενται σε ισχύ από την 1η Ιανουαρίου του 2019, με πρώτο και καλύτερο αυτών βέβαια την περικοπή των συντάξεων, την οποία βεβαιώνει πλέον όχι μόνο η Εθνική Αναλογιστική Αρχή, αλλά και η Αναλογιστική Αρχή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, με την προληπτική πιστωτική γραμμή να θεωρείται περίπου βέβαιη -και βλέπουμε αντί της ελεύθερης εξόδου στις αγορές- και κυρίως με την επιστροφή της ανασφάλειας και της αβεβαιότητας τόσο στην Ευρώπη όσο και στον κόσμο. Και αυτό είναι ένα περιβάλλον δυσμενές συν όλα τα άλλα. 

 

Μια που μίλησα, όμως, με ανοιχτά μέτωπα, να έρθω και με μια αναφορά στο μεγάλο εθνικό μας θέμα, την ονοματολογία των Σκοπίων, και να ρωτήσω: Τι γίνεται ακριβώς; Θα υπάρξει κάποια στιγμή κάποια επίσημη ενημέρωση από την Κυβέρνηση αντί διαρροών κυρίως από κύκλους των Σκοπιανών; Έχουμε καλέσει την Κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό να απαντήσει σε πολύ συγκεκριμένα ερωτήματα: 

 

Πρώτον, έχει δεχθεί τις αλυτρωτικές απαιτήσεις της άλλης πλευράς για «μακεδονική γλώσσα» και «μακεδονική ταυτότητα»; Να το ξέρουμε. Δεν μας λένε. 

 

Δεύτερον, έχει υπαναχωρήσει από την εθνική θέση erga omnes, τη θέση δηλαδή ότι το όνομα της γειτονικής χώρας θα ισχύει για όλες τις χρήσεις έναντι πάντων, και μέσα και έξω από τα Σκόπια, γεγονός που απαραίτητα συνεπάγεται και αναθεώρηση του Συντάγματος των Σκοπιανών; 

 

Τρίτον, ακούμε για επικείμενη επιστολή της ελληνικής Κυβέρνησης προς το ΝΑΤΟ, διά της οποίας εκκινεί διαδικασία πρόσκλησης των Σκοπίων για ένταξη στο ΝΑΤΟ. Ισχύει αυτό; Διότι εάν ισχύει, τότε ο κ. Τσίπρας προφανώς έχει δεχθεί την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ προκαταβολικά, χωρίς να πληρωθούν οι προϋποθέσεις εξάλειψης των αλυτρωτικών και επεκτατικών αναφορών από το Σύνταγμα της FYROM. Δίνει δηλαδή πολλά τώρα, χωρίς να έχει πάρει τίποτα παρά μόνο διαβεβαιώσεις για κάποια μελλοντική συμμόρφωση, κάτι το οποίο θεωρούμε ότι είναι ιδιαίτερα επιβλαβές για τα εθνικά μας συμφέροντα.

 

Τέταρτο ερώτημα: Η κατ’ αρχήν συμφωνία κατά τον Σκοπιανό Πρωθυπουργό Ζάεφ, η προσωπική συμφωνία κατά τον Σκοπιανό Πρόεδρο Ιβάνοφ, έχει την υποστήριξη του κυβερνητικού εταίρου; Ο κ. Καμμένος γύρισε από το Μονακό -όλα τα ωραία έχουν κάποιο τέλος-, είναι εδώ. Έχει πάρει θέση; Ποια είναι αυτή; Διότι ή έχουμε εδώ συμφωνία, συναίνεση και των δύο κυβερνητικών εταίρων ως προς την τελική θέση της χώρας ή δεν έχουμε. Τι γίνεται ως προς αυτό; 

 

Σε κάθε περίπτωση, δηλώνουμε ότι η Νέα Δημοκρατία δεν στηρίζει τέτοια συμφωνία με συμφωνηθέντα σε δόσεις, με αδιανόητες παραχωρήσεις, απόλυτη εγκατάλειψη παγίων εθνικών θέσεων, με μοιραία προκαταβολή το «πράσινο φως» για την ένταξη των Σκοπίων σε Σκόπια και Ευρωπαϊκή Ένωση, έναντι παντελώς αβέβαιων ανταλλαγμάτων. Θεωρούμε μια τέτοια συμφωνία καταφανώς εθνικά επιζήμια. Ευχαριστούμε, αλλά δεν θα πάρουμε.

 

Και έρχομαι στη Δικαιοσύνη. Στις 17 Ιανουαρίου του 2018, είχαμε καταθέσει ερώτηση με τίτλο «Τρία χρόνια κυβερνητικών παρεμβάσεων και επιθέσεων στη Δικαιοσύνη», όπου καταγγείλαμε -καταγράφοντας είκοσι δύο περιστατικά μέχρι τον Δεκέμβριο του 2017-, τη συστηματική και οργανωμένη προσπάθεια της Κυβέρνησης, ώστε να καταστήσει τη Δικαιοσύνη ελεγχόμενο εργαλείο των πολιτικών της επιδιώξεων, παραβιάζοντας την αρχή της διάκρισης των εξουσιών και τη λειτουργική ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, που αποτελούν βασικό πυλώνα του κράτους δικαίου.

 

Μερικούς μήνες μετά πήραμε την απάντηση από τον κ. Κοντονή, με ύφος επιθετικό, όπως συνήθως, αλλά και σε κάποιες περιπτώσεις ανάρμοστο. Κατ’ αρχήν δηλώνει -επικαλούμαι κάποια σημεία-στοιχεία αυτής της απάντησης- ότι επιφυλάσσεται ως προς το κατά πόσον τα διαλαμβανόμενα συνιστούν φύση γεγονότος, μετά επιφυλάσσεται ως προς το κατά πόσον τα εξιστορούμενα είναι ακριβή και μετά κάνει λόγο για αφηγηματικές προσπάθειες των συναδέλφων ή των δι’ αυτών εκπροσωπουμένων που δεν ταυτίζονται με τον λαό. Αυτό μου θυμίζει επικίνδυνα τις απειλές για λαϊκά δικαστήρια στον άρτι παραιτηθέντα Πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας. Ο λαός εν ονόματι του οποίου οι μοναδικοί αρμόδιοι για να τον ερμηνεύουν είναι φυσικά αυτή η Κυβέρνηση και κανείς άλλος!

 

Κοιτάξτε, εδώ λίγο-πολύ ο Υπουργός αμφισβητεί τα γεγονότα. Αν η πραγματικότητα δεν συμφωνεί μαζί μας, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα! Και εγώ ερωτώ: Δεν έχουν συμβεί όλα αυτά; Είναι κρίσεις και θεωρίες; Αποτελούν κριτική, ας πούμε, στη Δικαιοσύνη οι χυδαιότητες Πολάκη, όταν κάνει λόγο για πόλεμο με τη Δικαιοσύνη; Αποτελεί δηλαδή νομική ερμηνεία ή πραγματική ερμηνεία κάποιας απόφασης η έκφραση ότι «έχουμε πόλεμο»; Δεν συνέβησαν οι πρωτοφανείς δικονομικές, διαδικαστικές και αντισυνταγματικές νομικές ακροβασίες στην υπόθεση Novartis, η οποία στη συνείδηση του λαού -που τόσο αβίαστα επικαλείστε- έχει ήδη καταγραφεί ως σκευωρία σπίλωσης πολιτικών αντιπάλων; Προφανώς και έχουν συμβεί.

 

Στο πρόσφατο παρελθόν ο ίδιος ο Πρωθυπουργός έκανε λόγο για θεσμικό εμπόδιο, όταν μια δικαστική απόφαση εμπόδισε πολιτικές επιδιώξεις της Κυβέρνησης.

 

Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας έκρινε σκόπιμο να νουθετήσει τηλεφωνικά ισοβίτη στη φυλακή και ο έλεγχος που του ασκήσαμε δεν είχε να κάνει με αυτά που του είπε, αν ήταν σωστά ή όχι, αλλά με αυτήν καθαυτή την εμπλοκή του σε εκκρεμή ποινική υπόθεση, κατά τρόπο προφανώς αντιθεσμικό. Εκεί ήταν ο έλεγχός μας και εκεί επικεντρώθηκε. 

 

Βουλευτής κυβερνητικής πλειοψηφίας έχει δηλώσει ευθαρσώς κατά τις εργασίες Εξεταστικής Επιτροπής του Κοινοβουλίου ότι «ο νόμος είναι αυτό που θέλει η πλειοψηφία». Λοιπόν, αυτή η προσέγγιση δεν είναι τυχαία, ούτε συνταγματική. Είτε επειδή κάποιοι ιδεοληπτικοί που αποστρέφονται την αστική δημοκρατία αποστρέφονται και το βασικό συστατικό αυτής στοιχείο, που είναι το κράτος δικαίου, είτε επειδή κάποιοι κυνικοί εξουσιομανείς θεωρούν ότι η Δικαιοσύνη ως σύστημα πρέπει να καθυποτάσσεται και να εξυπηρετεί πολιτικές επιδιώξεις αυτής ακριβώς της εξουσίας, αντί να είναι «η εξουσία που αναχαιτίζει εξουσία», κατά τον Μοντεσκιέ, κοινή συνισταμένη αυτών των συμπεριφορών είναι η οργανωμένη προσπάθεια χειραγώγησης της Δικαιοσύνης. Και σε αυτήν μας την άποψη συντασσόμαστε -δεν ταυτιζόμαστε, αλλά συντασσόμαστε- με την Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων που σε πάρα πολλά -ανησυχητικά πολλά- ψηφίσματά της έχουν κάνει λόγο μεταξύ άλλων και για συστηματική προσπάθεια πλήρους υποταγής της Δικαιοσύνης, με σκοπό να πληγεί το κύρος τους, χωρίς να έχουν κανέναν σκοπό ή πρόθεση να αποτελέσουν, όπως κατηγορήθηκαν γι’ αυτό, παράρτημα του Γραφείου Τύπου της Νέας Δημοκρατίας. Το ακούσαμε και αυτό!

 

Επομένως -και εδώ είναι το κρίμα και το έχω πει- όλη αυτή η συζήτηση, όλες αυτές οι προσπάθειες χειραγώγησης αποπροσανατολίζουν τη συζήτηση για τη Δικαιοσύνη από το βασικό της ζητούμενο, που δεν είναι άλλο από τις βασικές μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν στο σύστημα.

 

Κι αυτό είναι πραγματικά κρίμα. 

 

Μια που μιλάω για μεταρρυθμίσεις, θα κάνω χρήση του E.U.Justice Scoreboard για το 2018. Είναι ένα σύστημα καταγραφής των επιδόσεων στη δικαιοσύνη για κάθε χώρα - μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ένας συγκριτικός πίνακας αποτελεσμάτων στις χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το 2018, που καταγράφει συνολικές επιδόσεις των κυβερνήσεων. Είναι απογοητευτικά τα αποτελέσματα, κύριε Υπουργέ. 

 

Σε ένα γράφημα με τίτλο «Χρόνος που απαιτείται για την επίλυση διαφορών σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις» παρατίθεται ότι το 2014 χρειάζονταν λίγο περισσότερες από 300 ημέρες για την επίλυση, ενώ το 2016 χρειάζονταν υπερδιπλάσιες μέρες, πολύ περισσότερες από εξακόσιες. 

 

Σε άλλο γράφημα που τιτλοφορείται «Χρόνος που απαιτείται για την επίλυση διοικητικών υποθέσεων» αποτυπώνεται ότι το 2015 χρειαζόταν κάτι λιγότερο από χίλιες μέρες, ενώ το 2016 χρειαζόταν κάτι περισσότερο από χίλιες μέρες, επομένως ήταν κατά τι χειρότερο. 

 

Σε άλλο γράφημα με τίτλο «Αριθμός εκκρεμών διοικητικών υποθέσεων», πρώτη είναι η Ελλάδα με τεράστια διαφορά από τη δεύτερη χώρα σε εκκρεμείς διοικητικές υποθέσεις. 

 

Άλλο ένα παράδειγμα γραφήματος θα αναφέρω, για να μην κουράζω. «Νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες, μέση διάρκεια δικαστικών υποθέσεων». Εδώ η χώρα δεν έχει δώσει καν στοιχεία. Ο κ. Παπαγγελόπουλος, που τόσα μας λέει για τις προσπάθειες καταπολέμησης της διαφθοράς, δεν έκρινε σκόπιμο να παραθέσει εδώ στοιχεία. 

 

Στο κλείσιμο του διαγγέλματός του με το οποίο ανακοίνωνε την παραίτησή του ο κ. Σακελλαρίου από το Συμβούλιο της Επικρατείας ξεστόμισε το περίφημο «υπάρχουν δικαστές στην Αθήνα», κατά παράφραση μιας άλλης σπουδαίας ρήσης, το «υπάρχουν δικαστές στο Βερολίνο» που εξέφρασε επί Φρειδερίκου του Μεγάλου της Πρωσίας ένας μυλωνάς στο Πότσνταμ, εκεί που ήταν τα θερινά ανάκτορα, όταν διαμαρτυρήθηκε για την προσπάθεια του αυτοκράτορος τότε να διεκδικήσει τον μύλο του επειδή ενοχλούσε τη θερινή αναψυχή του ηγεμόνα. Και τι του είπε με το «υπάρχουν δικαστές στο Βερολίνο»; Ότι στη δικαιοσύνη απέναντι είμαστε όλοι ίσοι. Και θα προσφύγω εκεί, στην ανεξάρτητη αρχή της δικαιοσύνης, προκειμένου να διεκδικήσω το δίκαιό μου επί ίσοις όροις απέναντι και στον πιο ισχυρό μονάρχη. 

 

Έχει και συνέχεια, και εδώ είναι το ενδιαφέρον. Όταν τον άκουσε ο Φρειδερίκος δεν εξέφρασε δυσαρέσκεια με την αυθάδεια του ταπεινού υπηκόου, αλλά εξέφρασε ικανοποίηση, γιατί κατάλαβε ότι ο λαός εκφράζει εμπιστοσύνη στη δικαιοσύνη στη χώρα του. Κάθε σύγκριση με τα δικά μας είναι θλιβερή την ώρα που ο δικός μας πολιτικός ηγήτωρ θεωρεί τη Δικαιοσύνη θεσμικό εμπόδιο όταν αυτή αντικρούει στις πολιτικές επιδιώξεις της Κυβέρνησης και δεν του κάνει τα κέφια. Κι αυτή η θλιβερή σύγκρουση είναι και το θλιβερό αποτύπωμα των έργων και των ημερών της παρούσης Κυβέρνησης και στον χώρο της Δικαιοσύνης.