Συνάδελφοι και συναδέλφισσες, έχοντας υπηρετήσει τριάντα χρόνια στην πρώτη γραμμή του δημοσίου τομέα, νομίζω ότι θα μπορούσα να γράψω βιβλίο για την πολυνομία, τις αντικρουόμενες αρμοδιότητες, την αναξιοκρατία, τις λάθος αξιολογήσεις και την κομματοκρατία, που ίσχυαν όλα αυτά τα χρόνια που εγώ τουλάχιστον τον υπηρετώ. Και, βεβαίως, η κομματοκρατία ήταν σε πολύ μεγάλο και άκρατο θα έλεγα βαθμό.

Τώρα, έρχεται ένα νομοσχέδιο, που προσπαθεί να βάλει μια τάξη και να αποτινάξει τα βαρίδια και τις παθογένειες του παρελθόντος. Και αντί να συμφωνήσουμε ότι αυτό είναι κάτι το οποίο πρέπει να γίνει, έχουμε μία αντίδραση. Και έχουμε μια αντίδραση που θεωρώ ότι γίνεται μόνο και μόνο γιατί κάποιοι θεωρούν ότι πρέπει τα δικά τους παιδιά -οι άνθρωποι οι οποίοι έχουν κριθεί από προηγούμενες κυβερνήσεις- να παραμείνουν ανέγγιχτοι και να συνεχίσουν την  πορεία την οποία προηγούμενες κυβερνήσεις είχαν χαράξει. Και, δυστυχώς, την είχαν χαράξει σε λάθος κατεύθυνση.

Θα ήθελα να πω δυο κουβέντες για το Μητρώο Στελεχών. Έχοντας ζήσει, βεβαίως, και δεκάδες τοποθετήσεις -κομματικές πάντα- Γενικών Διευθυντών -και όχι μόνο με την αλλαγή κάθε κυβέρνησης, αλλά και με τις αλλαγές του εκάστοτε Υπουργού- θεωρώ ότι είναι επιβεβλημένο να φτιάξουμε το Μητρώο Επιτελικών Στελεχών. Και μάλλον έχουμε αργήσει. Είναι κάτι που έπρεπε να έχει γίνει πολλά χρόνια πριν.

Όσον αφορά στην πρόταση που ακούω για τα στελέχη από τον ιδιωτικό τομέα, νομίζω ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο στο δημόσιο να συνεισφέρουν και να προσφέρουν άνθρωποι οι οποίοι προέρχονται από τον ιδιωτικό τομέα.

  

Πρώτον, θα ήταν πολύ κακό για τους υπαλλήλους που ήδη υπηρετούν, οι οποίοι έχουν φτάσει σε ένα πολύ καλό επίπεδο και πλέον έχουν διδακτορικά, μεταπτυχιακά. Νομίζω ότι αυτοί είναι που πρέπει να έχουν τον πρώτο λόγο.

Δεύτερον, παίρνουμε ανθρώπους οι οποίοι έχουν μάθει σε ένα διαφορετικό τρόπο λειτουργίας –διοικητικό- σε ένα διαφορετικό τρόπο χειρισμού του προσωπικού και κυρίως σε ένα διαφορετικό τρόπο οικονομικής διαχείρισης, να τους βάλουμε στο δημόσιο. Μέχρι αυτοί να μάθουν πώς λειτουργεί το δημόσιο, θα έχει περάσει ένα κρίσιμο χρονικό διάστημα, στο οποίο δεν θα καταλαβαίνουν καν που βρίσκονται.

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι, οι δημόσιοι υπάλληλοι τα τελευταία χρόνια δέχονται έναν πόλεμο, μία πολεμική. Δουλεύουν κυρίως με αυταπάρνηση, με πολύ λίγα λεφτά και είναι πολύ λιγότεροι απ’ ό,τι στο παρελθόν. Έχουν καταφέρει, όμως, να κρατήσουν όρθιες τις δομές Υγείας, Παιδείας, την Τοπική Αυτοδιοίκηση, που είναι κρίσιμες για τη λειτουργία του κράτους.

Σε όλους αυτούς νομίζω ότι χρωστάμε αυτήν τη μεταρρύθμιση για να συνεχίσει το δημόσιο να βαδίζει προς ένα καλύτερο μέλλον.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.